جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کاراتانی متولد 1941، فیلسوف و منتقد ادبی و مارکس شناس شهیر ژاپنی است که با دریافت جایزۀ ادبی «گونزو» به شهرت رسید. کتاب حاضر ماهیت آکادمیک ندارد و در دو بخش تاملاتی دربارۀ کانت و تاملاتی دربارۀ مارکس و در هفت بخش کوچکتر: چرخش کانتی، معضلۀ حکم ترکیبی، دگرسنجی، جابه جایی و نقد، بحران سنتز (ترکیب)، شکل ارزش و ارزش اضافی، به سوی پاتک های دگرسنجانه نگاشته و تنظیم شده است.

کتاب « دیالکتیک روشنگری » اثر "ماکس هورکهایمر" و "تئودور آدرنو" بدون شک ،تأثیرگذارترین کتاب انتشار یافته در مکتب تئوری انتقادی فرانکفورت است. این مقاله که در طول جنگ جهانی دوم نوشته شده و به صورت شخصی در بین مخاطبان در گردش بوده است ، در سال 1947 منتشر شد . نویسندگان در مقدمه می نویسند "آنچه ما قرار بود انجام دهیم ، چیزی غیر از توضیح این موضوع نبود که چرا بشریت ، به جای ورود به یک وضعیت واقعا انسانی ، در حال غرق شدن در نوع جدیدی از بربریت است ؟ " با این حال ، این اثر فراتر از انتقاد صرف از وقایع معاصر گام نهاده است و برخی تحولات جزئی را از منظر تاریخی دیده است ،مانند تولد تاریخ غربی . همچنین ذهنیت خود را از مبارزه با نیروهای طبیعی ، همانند آن چه در اسطوره ها نشان داده شده است ، در یک پیچش عظیم به تهدید آمیزترین تجربه های حال حاضر متصل می کنند . این کتاب شامل پنج فصل است که در نگاه اول به هم ارتباطی ندارند و با تعدادی یادداشت کوتاه همراه است . تجزیه و تحلیل های مختلف مربوط به پدیده هایی از قبیل جدا شدن علم از زندگی عملی ، اخلاق رسمی ، ماهیت دستکاری، فرهنگ سرگرمی و یک ساختار رفتاری پارانوئیدی است ، که بر ضد تلاش برای مقابله با نیروهای طبیعی بیان شده است و این نشانگر محدودیت های روشنگری است.

«فلسفه و حقیقت» اولین ترجمه انگلیسی شش مطالعه نظری منتشر نشده را ارائه می‌کند (که گاهی به عنوان «کتاب فیلسوف نیچه» نامیده می‌شود) که درست پس از انتشار کتاب تولد تراژدی و همزمان با تأملات نابهنگام نوشته شده است. این کتاب علاوه بر خود متون، که مشکلات معرفت‌شناختی در رابطه فلسفه با هنر و فرهنگ را بررسی می‌کند، دارای مقدمه‌ای طولانی است که اطلاعات زیست‌شناختی و زبان‌شناختی لازم برای درک این متون اغلب پراکنده را ارائه می‌دهد. مقدمه همچنین شامل بحث مفیدی از دیدگاه های اولیه نیچه در مورد فرهنگ، دانش، فلسفه و یونانیان است. فریدریش ویلهلم نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری بسیار عمیقی بر فلسفهٔ غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته‌است. شاکلهٔ اصلی نوشته‌های نیچه از جدل فلسفی، شاعری، نقد فرهنگی و قصه تشکیل شده و در کنار آن به‌طور گسترده‌ای نیز به هنر، لغت‌شناسی، تاریخ، دین و دانش پرداخته شده‌است. نوشته‌های او در عین آنکه سرشار از جملات قصار و گوشه کنایه است، شامل مباحث بسیار دیگری همچون اخلاق، زیبایی‌شناسی، تراژدی، معرفت‌شناسی، خداناباوری و خودآگاهی نیز می‌شود. بنیان‌های اصلی فلسفهٔ او عبارتند از نقدهایی تند علیه حقیقت مطلق در دفاع از منظرگرایی، انگارهٔ «آپولونی و دیونیسی»، نقدهایی تبارشناسانه بر دین و اخلاق مسیحی و نظریه او در این رابطه تحت عنوان «اخلاق ارباب-برده‌ای»،تصدیق زیبایی‌شناسانهٔ هستی و وجود در واکنش به پدیدهٔ «مرگ خدا» و بحران عمیق هیچ‌انگاری، و تعریف سوژه بشری به عنوان تجلی‌گاه اراده‌های متنازع و در-کشاکش که در مجموع با عنوان «اراده قدرت» شناخته می‌شود.

ورجو آگامبن ، فیلسوف ایتالیایی ، همواره خواننده اصلی متون بوده است و بسیاری از مفاهیم و تأثیرات تاریخی ، زیبایی شناختی و سیاسی غنی آنها را درک کرده است. آگامبن در کتاب حرمت شکنی ها برای اولین بار محوری ترین مقالات خود را درباره عکاسی ، رمان و فیلم جمع آوری کرده است. مراقبه ای در مورد حافظه و فراموشی ، در مورد آنچه از دست رفته و آنچه باقی مانده است. حرمت شکنی ها بار دیگر اثبات می کند که آگامبن یکی از محرک ترین نویسندگان عصر ما است. در ده مقاله ، آگامبن یک سری از مشکلات ادبی و فلسفی را مورد تأمل قرار می دهد: رابطه بین نبوغ ، منیت و نظریه های ذهنیت. مشکل زمان مسیحایی ای که در هر دو شکل تصویر و تجربه زندگی شرح داده شده است. پارودی به عنوان پارادایم ادبی ؛ و پتانسیل جادو برای ارائه یک قانون اخلاقی. طیف وسیعی از موضوعات و مضامین پرداخته شده در کتاب حرمت شکنی ها بر خلاقیت روش تفکر آگامبن و نگرانی مداوم درباره ی عمل شاهد بودن ، چیزی گاه بیهوده ، و گاه مهیب گواهی می دهد. مقاله اصلی این کتاب کوتاه اما متراکم ، "در ستایش حرمت شکنی" ، با مسئله حرمت شکنی به عنوان عمل سیاسی مهم این لحظه روبرو شده است. مفهوم حرمت شکنی یک نوع عمل مقاومت در برابر هر شکل جدایی است که برداشت ها را از نحوه ی قدرت ، مصرف و استفاده از آمیختگی برای تولید یک حالت سیاسی و فوری ، دوباره احیا می کند. آگامبن نه تنها یک مدل نظری جدید و قدرتمند ارائه می دهد بلکه آن را با سبکی نویسنده گون توصیف می کند که خود پیوندهای گریزناپذیری را میان ادبیات ، سیاست و فلسفه ایجاد می کند.

«دیوید کوزنز هوی» در کتاب ارزشمند «حلقه انتقادی» "ادبیات،تاریخ و هرمنوتیک فلسفی" نشان می‌دهد که می‌توان سنت‌های انتقادی فرانسوی، آلمانی و انگلیسی-آمریکایی را به یک رابطه معنادار تبدیل کرد، بدون اینکه تمایزاتی را که آنها را از هم جدا می‌کند محو کرد. مضمون اصلی این کتاب انتقادی ماهیت و وضعیت بحث و جدل‌های معاصر در باب فلسفه هرمنوتیکی است... دیوید کوزنز هوی در این کتاب نشان می‌دهد که می‌تواند میان تفکر انتقادی فرانسوی، آلمانی و انگلو امریکایی، بدون محو تمایزات ذاتی آن‌ها، رابطه‌ای با معنا برقرار کرد. محور اصلی کار او شرح مواضع هانس گئورگ گادامر فیلسوف معاصر آلمانی و دفاع انتقادی از آن‌ها در برابر مخالفان و منتقدان گادامر است...