جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معرفت از افلاطون به بعد در ارتباط با باور موجه مورد توجه قرار گرفته است. بحث فعلی حول ماهیت توجیه و اینکه آیا باور موجه را می توان یک موضوع داخلی یا خارجی در نظر گرفت، متمرکز شده است. درونی گرایان معرفت شناس استدلال می کنند که سوژه باید بتواند بر یک باور تأمل کند تا فرآیند توجیه را تکمیل کند. از سوی دیگر، بیرون گرایان ادعا می کنند که فقط باید بررسی کرد که آیا باور به طور قابل اعتماد شکل گرفته است یا خیر، و استدلال می کنند که توانایی شناخت از طریق تأمل برای یک باور موجه لازم نیست. در بخش تاریخی این کتاب، سه معرفت شناس مهم افلاطون، دکارت و هیوم و نیز معرفت شناسی های باستانی رواقیون، آکادمیک ها و پیرونیان مورد توجه قرار گرفته است. در بازنگری در تاریخ معرفت شناسی، نویسنده به استدلال بر ضد این دیدگاه که درونگرایی از نظر تاریخی غالب است، هدایت می شود. نقد او از درونگرایی سپس به استدلالی پایدار علیه بسیاری از اشکال آن تبدیل می‌شود و او به دفاع از یک معرفت‌شناسی خارجی‌گرا و قابل اعتماد می‌پردازد.