جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عنوان این تحقیق پایانی رجعت از دیدگاه قرآن و سنّت می باشد. یکی از مسائل اعتقادی دین مبین اسلام، مسأله ای به نام رجعت است که از دیرباز از از موضوعات بحث انگیز و مورد اختلاف بوده و هست و به معنای بازگشت عدّه ای از مؤمنان مخلص و کافران عنود می باشد که همزمان با ظهور عدالت گستر جهان حضرت مهدی (علیه السَّلام) آغاز می شود. این عقیده ی نورانی به منتظران ظهور آن حضرت، آرامش بخشیده، از سقوط در منجلاب فساد و خود باختگی جلوگیری نموده، به تلاش و کوشش مضاعف برای زمینه سازی حکومت جهانی و بر چیده شدن ظلم و فساد وا می دارد. لذا ضرورت اقتضا می کند که این امر مهم- رجعت- برای عموم مردم بخصوص جوانان روشن تر گردد تا باعث تحکیم اعتقادات و باور های دینی شان شود و حقانیت رجعت اثبات گردد، زیرا عدم آگاهی و کم کاریهای موجود در این زمینه و پاسخ ندادن به شبهات راهی را برای تبلیغات انحرافی و خرافی، به ویژه برای نسل جوان باز می کند. لذا این تحقیق با اهدافِ، شناخت فردی و بالا بردن سطح اعتقادات افراد نسبت به مسأله ی رجعت و بررسی شبهاتی که در این زمینه ارائه شده، به این موضوع پرداخته است. در راستای رسیدن به چنین هدفی است که از روش کتابخانه ای در این تحقیق بهره گرفته و برای دست یابی به نتایج بهتر و دقیق تر علاوه بر، بررسی رجعت از دیدگاه قرآن و سنّت، به بررسی آن از دیدگاه دو مکتب شیعه و سنّی نیز پرداخته شده است. در این تحقیق سعی بر آن بوده است که از منابع دست اول و معتبر استفاده شود که به عنوان مثال می توان به کتبی مانند بحارالأنوار، الایقاظ، اصول کافی و ... اشاره نمود. این تحقیق در پنج فصل به این موضوع پرداخته است که در فصل اول به کلیات آن اشاره شده است. فصل دوم با عنوان«تاریخچه ی رجعت»، دارای دو زیر فصل می باشد، درزیر فصل اوّل به بررسی مفهوم رجعت از لحاظ لغوی و اصطلاحی می پردازد. به عنوان مثال ابن منظور می گوید: «الرَّجعَة» با تای وحدت به معنای یک بازگشت و برگشتن خاص است. این کلمه اگر در آغاز به این معنا وضع نشده باشد در اثر کثرت استعمال، به این معنا حقیقت ثانوی پیدا کرده است. رجعت در اصطلاح، عبارت است از این که خداوند، همزمان با ظهور حضرت مهدی ( علیه السَّلام) عدّه ای از بندگان صالح خویش را که در ایمان و عمل، اسوه ی مؤمنان بوده اند و هم چنین عدّه ای از کفّار و منافقان که در کفر و نفاق سر سلسله ی کفّار و منافقان بوده اند، با همان ویژگی های روحی و جسمی خودشان به دنیا باز می گرداند، تا این که هر دو گروه در حدّ امکان نتیجه ی دنیایی اعمالشان را دریافت کند. هم چنین در ادامه ی فصل، به تعریف رجعت از دیدگاه علمای شیعه همچون شیخ مفید ، مرحوم سیّد مرتضی، مرحوم شیخ طوسی و مرحوم شبَّر اشاره شده است. عنوان زیر فصل دوّم تاریخچه ی اعتقاد به رجعت می باشد که در آن تاریخچه ی اعتقاد به رجعت مورد کنکاش قرار گرفته و تلاش نموده ایم با توجّه به وضعیت سیاسی و فرهنگی جوامع اسلامی در عصر ائمّه ( علیهِم السَّلام) سیر تاریخی آن را در میان مسلمانان روشن نمائیم. عنوان فصل سوم « رجعت از دیدگاه قرآن»است. از آن جا که قرآن، اساسی ترین منبع برای اثبات حقایق دینی است در مسأله ی رجعت نیز به عنوان اوّلین منبع و اصلی ترین آن ها مورد بررسی قرار می گیرد. با نگاهی گذرا به آیات مربوط به رجعت، با دو دسته آیات مواجه می شویم. ابتدا، آیاتی که دلالت بر وقوع رجعت در میان اقوام و ملل گذشته دارد. سپس آیاتی که به بیان برخی از روایات بر تحقق رجعت در آخر الزمان و قبل از قیامت دلالت دارد که توضیح آن در فصل بعدی بیان می شود. این فصل تنها دارای یک زیر فصل می باشد و آن عبارتند از، آیاتی که بر وقوع رجعت در امّت های گذشته دلالت می کند. با مطالعه ی این آیات خواهید دانست که افراد زیادی از پیامبر و غیر پیامبر، مؤمن و غیر مؤمن در امّت های پیشین زنده شده و به دنیا برگشته اند. عنوان فصل چهارم«رجعت از دیدگاه سنّت»است. این فصل دارای دو زیر فصل اصلی می باشد. زیر فصل اول با عنوان تواتر روایات رجعت به تقسیم بندی روایات رجعت اشاره می کند. در یک تقسیم بندی ابتدایی، روایات رجعت به سه دسته تقسیم می شوند. 1- رجعت عقیده ی حقّ و ضروری2- روایات تفسیری3- روایاتی که معرّف رجعت کنندگان است. در قسمت روایات تفسیری به بررسی دسته ی دوم آیات- آیاتی که بر تحقّق رجعت در آینده و قبل از قیامت دلالت دارد- پرداخته شده، آیاتی که به کمک روایات بر رجعت تفسیر و منطبق شده است. لذا در این فصل به طور مختصر به بررسی تعدادی از آیاتی که مربوط به رجعت پیامبران، رجعت حضرت علی و رجعت امام حسین ( علیهم السّلام) است، می پردازیم. آیات زیادی از قرآن به رجعت حضرت محمد(صَلی الله علیه و آله) اشاره دارد.که به عنوان مثال می توان به آیات (85 سوره ی قصص،4 سوره ی معارج،4 سوره ی ضحی،1-4 سوره ی شمس و 20 سوره ی مائده) اشاره کرد. در مورد رجعت ائمه ( علیهم السّلام) نیز آیات زیادی از قرآن به آن اختصاص یافته است. به عنوان مثال در مورد رجعت حضرت علی ( علیه السَّلام) می توان به آیات( 82 سوره ی نمل، 61 سوره ی قصص،22و 23 سوره ی عبس،36-38 سوره ی حجر و 79-81 سوره ی ص) اشاره کرد. روایاتی که معرّف رجعت کنندگان است نیز به دو دسته تقسیم می شود. دسته ی اوّل: روایاتی که به رجعت کنندگان به صورت کلّی دلالت می کند. دسته ی دوم: روایاتی که رجعت کنندگان را با اسم و مشخصات معرّفی می کند.که شامل دو قسمت می شود. 1- رجعت مؤمنان از امّت اسلام 2- رجعت مؤمنان از امّت های گذشته. عنوان زیر فصل دوّم، زنان رجعت کننده است. در این زیر فصل درمورد دو گروه از زنانی که در حکومت حضرت مهدی(علیه السَّلام) رجعت می کنند، بحث شده و در انتهای فصل به عنوان تتمّه به بیان اهداف رجعت پرداخته شده است. عنوان فصل پنجم«رجعت از دیدگاه شیعه و سنّی» می باشد. این فصل دارای 3 زیر فصل است عنوان زیر فصل اوّل رجعت از دیدگاه شیعه می باشد که در آن به سخن برخی از بزرگان شیعه همچون مرحوم شیخ مفید، مرحوم سیّد مرتضی، مرحوم طریحی، شیخ حرّ عاملی و مرحوم شبّر اشاره شده است. عنوان زیر فصل دوم رجعت از دیدگاه اهل سنّت می باشد که در آن، ابتدا به تعریف رجعت از دیدگاه اهل سنّت اشاره شده و سپس به سخنان برخی از بزرگان اهل سنّت در باب رجعت پرداخته شده است. و در ادامه ی آن علل انکار اهل سنّت بیان گردیده است. که این علل عبارتند از: 1- برداشت غلط از مسأله 2- تقلید از گذشتگان3- دفاع متعصبانه. عنوان زیر فصل سوم شبهات رجعت و پاسخ به آن می باشد که در آن به شبهاتی در مورد رجعت اشاره شده است که این شبهات به دو بخش اصلی تقسیم می شوند1- شبهاتی که تنافی رجعت با ادلّه ی عقلی را بیان می کنند 2- شبهاتی که تنافی رجعت با ادلّه ی نقلی را بیان می کنند. در پایان این تحقیق، نیز پیشنهادها و راهکارهایی برای این موضوع بیان گردیده است. امید است در این هنگام که دشمنان اسلام تمام تلاش و کوشش خود را برای نابودی اعتقادات امید بخش مسلمانان به کار گرفته اند و به خاطر آن هزاران جنایت را مرتکب می شوند، این تحقیق چراغی نورانی برای همگان گردد و از آن برای پیدا کردن راه استفاده کنند.

موضوع این پایان نامه بازگشت برخی از انسانها ازعالم برزخ به دنیا و حیات مجدد ایشان در این عالم است. مباحث آن عبارتند از: سیر تاریخی بحث رجعت،رجعت در آیینه روایات و ادعیه و زیارات معصومین(ع)، نشانه های زمان رجعت، رجعت پیامبران پیشین،رجعت حضرت اسماعیل بن حزقیل، رجعت صلحای پیشین، رجعت صحابه پیامبر (ص)، رجعت ائمه معصومین (ع) و سرانجام پاسخ به شبهات منکرین رجعت.

معاد جسمانی گرچه آموزه ای دینی و منصوص است، در طول تاریخ بحث های فراوانی را رقم زده است. پرداختن به مسئله تناسخ و تبیین صحیح رابطه آن با معاد جسمانی، پاسخ به یکی از آن مباحث است. در گزارش دیدگاه ها بر روش توصیفی و در نقد و بررسی آنها بر روش عقلی و نقلی متمرکز خواهیم شد. تناسخی که به منزله جایگزین معاد مطرح شود، باطل است؛ چراکه علاوه بر مخالفت قطعی با آیات و روایات، موجب تعلق دو نفس به یک بدن و اجتماع دو روح در یک تن است و همچنین ناهماهنگی بین نفس و بدن را موجب میشود؛ اما تناسخی که به معنای شکل گرفتن نفس انسان به صورت مثالی خاص متناسب با نیات، ملکات و اعمال او نه تنها محذوریتی ایجاد نمیکند، ادلّه دینی نیز دارد. معاد جسمانی - روحانی به این معناست که روح به بدن باز میگردد و بدن عیناً همان بدن دنیوی است؛ هرچند که بدن او در دنیا بدن مادی و طبیعی، در آخرت بدن اخروی است.

مثنوی مجموعه نسبتا متنوعی از تقابل هاست که در این میان تقابل دو جهان یکی از مهم ترین بنیان های فکری شاعر را تشکیل می دهد. در منظومه فکری مولوی پیوسته سیطره جهان غیب بر عالم شهادت محسوس است و بحث رجعت یکی از مهم ترین بنیان های فکری شاعر است که با عناوین مختلف آدمی را به جانب جهان غیب رهنمون است. ما در این اثر با معانی گوناگونی از مرگ مواجهیم که هر چند همگی آدمی را به سوی جهان آن سری دعوت می کند، اما هر کدام از دیگری متمایز است. این مفاهیم عبارت اند از: مرگ طبیعی، مرگ تبدیلی، مرگ مصلحتی، شهادت که در این میان، شاعر بیش از همه به مرگ تبدیلی پرداخته است. مولانا در اقناع مخاطبان خویش درباره جهان غیب، بیش از دیگر تمهیدات ادبی، از تمثیل بهره برده است؛ زیرا هنگامی که وی می خواهد از جهانی سخن بگوید که هیچ مرز و صورتی ندارد، به ناچار از ابزاری بهره می گیرد که در جهان صورت قابل درک باشد.

دیدگاه هاى بسیارى در حدوث یا قدم و همچنین جسمانیه الحدوث یا روحانیه الحدوث بودن نفس مطرح شده است. مشائیان نفس را جوهرى مجرد مى دانند که با حدوث بدن حادث شده و در عین حال مستقل از بدن است و ترکیبش با بدن، ترکیبى انضمامى است و براین اساس، با بدن ارتباطى تدبیرى و تأثیر و تأثر متقابل دارند؛ اما به اعتقاد صدرالمتألهین حدوث نفس به صورت مجرد نیست، بلکه ماده در ذات و جوهریت خود اشتداد مى یابد. این روند چنان پیش مى رود که نفس از نظر ویژگى هاى فیزیولوژیک، علاوه بر مراتب نباتى و تجرد مثالى، یعنى مرتبه حیوانى، به جایى مى رسد که شایستگى نفس ناطقه شدن را پیدا مى کند و به حسب آن مرتبه، تجرد عقلانى مى یابد. استاد فیاضى، حدوث نفس را پیش از بدن و به صورت مجرد مى داند. نفس در جهت استکمال خود، بر بدن مسلط شده، آن را در اختیار و تحت ولایت خود مى گیرد. علاقه و محبتى که میان نفس و بدن برقرار مى شود، سبب تأثیر و تأثر میان آنها مى گردد. ایشان به دلیل ناکارآمدى عقل در این مسئله، براى اثبات و تبیین دیدگاه خود، بیشتر بر ظهورات نقل تکیه مى کند.

رجعت در اصطلاح به معنای بازگشت برخی از اموات به دنیا، بعد از ظهور حضرت مهدی(عج) و قبل از قیامت است. تناسخ نیز به معنای انتقال نفس از بدنی به بدنی دیگر در همین دنیا است که در فلسفه اسلامی ابطال شده است. مهم ترین وجه تشابه این دو عقیده، بازگشت به دنیا و ادامه زندگی در آن است. تشابه ظاهریِ رجعت و تناسخ، باعث یکسان انگاری این دو نزد عدّه ای شده است. این تحقیق با دو رویکرد برون دینی یا تحلیل عقلانی و فلسفی، و درون دینی یا استفاده از آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع)، به نقد و بررسی این یکسان انگاری پرداخته است تا ماهیت رجعت و تناسخ بیشتر بازشناخته شود و تمایز آنها روشن تر گشته، عقیده یکسان انگاری ابطال شود.