آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ولف کروتکه، مفسر برجسته الهیات کارل بارت و دیتریش بونهفر، اهمیت مداوم این دو الهی‌دان را برای ایمان و زندگی مسیحی نشان می‌دهد. این کتاب خوانندگان را قادر می سازد تا با چشمانی تازه به الهیات بارت و بونهوفر نگاه کنند و بینش جدیدی برای خواندن تاریخ الهیات مدرن ارائه می دهد. همچنین به کلیساها کمک می کند تا ببینند چگونه می توانند اقلیت های خلاقی در جوامعی باشند که خدا را فراموش کرده اند. این اولین ترجمه عمده از کار کروتکه به زبان انگلیسی است که توسط یک محقق ارشد آمریکایی الهیات مسیحی ترجمه شده است. این کتاب شامل پیشگفتاری از جورج هانسینگر است.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه کمک به پاسخ به این سوال است که "فلسفه، و به طور خاص، اخلاق مبتنی بر مسیح چگونه خواهد بود؟" اولین بحث من این است که ما در تفکر اخلاقی کارل بارت و دیتریش بونهوفر، دو تلاش رادیکال و مکمل را می‌یابیم تا به مسیح به‌عنوان پایه یا اساس هر اخلاق اصیل اشاره کنند. آنچه دیدگاه های بارت و بونهوفر را از بسیاری از دیگر رویکردهای فلسفی و کلامی به اخلاق متمایز می کند، میزانی است که آنها به دنبال جدی گرفتن پیامدهای اخلاقی انجیل - مکاشفه فیض خدا در کلام و کار عیسی هستند. مسیح - برای اخلاق. ادعای دوم من این است که، حتی اگر از بارت و بونهوفر در اجرای دقیق شخصیت اخلاقی مبتنی بر مسیحیت پیروی نکنیم، با این وجود نمی‌توانیم از رویارویی با چالش اساسی که هر یک از این افراد به شیوه‌های مرتبط اما متمایز خود به وجود می‌آورند، اجتناب کنیم. در اندیشیدن به اخلاق، باید مسیح را به عنوان معیار و پایه خود در نظر بگیریم. در دو فصل اول، به ترتیب درباره بارت و بونهوفر، ساختار و محتوای استدلال‌های آن‌ها را شناسایی می‌کنم و مبنای متنی آن‌ها را در متون مرتبط با موضوع، یعنی جزم‌شناسی کلیسای بارت و اخلاق بونهوفر نشان می‌دهم. من همچنین طرحی از خصوصیات اخلاقی مبتنی بر مسیحیت ارائه می‌دهم، زیرا هر یک از این متکلمان آن را از مبنای مسیح‌شناختی خود استخراج می‌کنند. در فصل سوم به بررسی اجمالی استدلال های ایشان می پردازم.

ترجمه ماشینی : مشکل ایمان و عقل به قدمت خود مسیحیت است. چالش های فلسفی، علمی و تاریخی امروز، مشکل معرفتی را برای مؤمنان اجتناب ناپذیر می کند. آیا ایمان می تواند ادعاهای خود را توجیه کند؟ آیا ایمان به ما اطمینان به حقیقت می دهد؟ آیا ایمان به یقین فضیلت است یا رذیله؟ در معضل معرفت‌شناختی الهیات، کوین دیلر با استناد به دو مورد از مهم‌ترین پاسخ‌ها در تفکر مسیحی اخیر به این مشکل می‌پردازد: الاهیات وحی کارل بارت و معرفت‌شناسی اعتقاد مسیحی آلوین پلانتینگا. با توجه به کلیشه های رایج هر دو متفکر، این امر به نظر بسیاری بعید خواهد بود. برخلاف سوء تفاهم گسترده، دیلر قرائتی از هر دو را به عنوان مکمل یکدیگر ارائه می دهد: بارت آنچه را که پلانتینگا در عمق الهیات فاقد آن است ارائه می دهد، در حالی که پلانتینگا آنچه را که بارت در وضوح فلسفی فاقد آن است ارائه می دهد. دیلر یک پیشنهاد واحد بارت/پلانتینگا برای معرفت شناسی الهیاتی ارائه می کند که قادر به پاسخگویی بدون اضطراب به سؤالاتی است که امروزه با ایمانداران روبرو هستند.

مواجهۀ کارل بارت ‌‌_ الهیدان برجستۀ سوئیسی اوایل قرن بیستم‌‌ _ با الهیات طبیعی، نتایج دامنه‌داری در تفکّر الهیاتی قرن بیستم داشته است. نگاه عموماً ناهمدلانۀ بارت به الهیات طبیعی‌‌، به مدت چند دهه سبب شکل‌گیری نگرشی منفی به آن‌‌، خاصه در حلقۀ دوستداران و رهروان مکتب او شد که بی‌وجه‌‌، غیر ضروری و حتی زیان‌آور به‌نظر می‌رسد. نظر به اهمیت این موضوع‌‌، به هدف نقد اصولی موضع بارت‌‌، ابتدا ادلۀ بارت به وجودشناسانه‌‌، معرفت‌‌شناسانه، نقلی و عملی تقسیم شده و سپس ضمن مدلّل کردن آن‌ها به بررسی و نقد این ادله پرداخته شده است. موضع بارتْ عموماً واکنشی و بر پایۀ تعبیری محدود و نارسا از جایگاه و نقش الهیات طبیعی استوار بوده است و دلایل نقلی و معرفتی بارت در اثبات موضع او ناکام بوده‌اند. بارت به ‌سبب همین تعبیر نارسای خود از الهیات طبیعی‌‌، از این واقعیت تاریخی غافل مانده که در بخش وسیعی از تاریخ‌‌، معتقدان به الهیات طبیعی اتفاقاً دغدغۀ دین داشته‌اند و از همین‌رو‌‌، نه‌تنها تضادی بین باور به انکشاف و گرایش به الهیات طبیعی نیست که اتفاقاً این دو متقابلاً موجب استغنای تفکّر انسان و گشوده‌ شدن افق‌های جدید در فهم هستی می‌شوند.

یکی از مسائلی که در کلام مسیحی بحثهای دامنه‌داری را موجب شده، تبیین نحوة رابطة میان دو قلمرو اگزیستانس (جهان اسفل) و ذات (جهان برتر) است. پاسخ به این مسئله از آن جهت که می‌تواند راه‌حلی برای معضل بی‌معنایی و نهیلیسم ارائه دهد، حائز اهمیت است. معنای از دست رفتة جهان باید از راه تعامل میان خدا و جهان اگزیستانس به آن بازگردانده شود و از این رو رابطة دیالکتیکی میان این دو قلمرو ظاهراً از هم جدا افتاده می‌تواند در عین حال دو کارکرد معنابخشی و نجات را ایفا کند. بر اساس پیشنهاد کارل بارت، فاصله‌ای که جهان را از قلمرو الهی جدا کرده با تکیه بر عقل و قوای بشری قابل عبور نیست و لاجرم باید خود خدا با ارادة مطلقش وارد عمل شده و جهان را نجات دهد. در مقابل پل تیلیش معتقد است که همان نظامی که خلقت را موجب شده، از دل خود امکانات نجات را نیز ارائه می‌کند و این دو نمی‌توانند بی‌ارتباط باشند. بدین ترتیب برای نجات لازم نیست که نظام خلقت نقض شده و معنا از فراسوی جهان به آن افاضه شود. با پذیرش اینکه جهان بطور کامل تهی از معنا نیست می‌توان از جنبة مثبت به آن «آری» گفت هر چند ضرورت «نه» گفتن به ابهامات و تضادهای جهان هبوط‌یافته همچنان وجود دارد. در این مقاله ضمن بررسی نظریة بارت و نقدهای تیلیش بر آن، نشان خواهیم داد که تیلیش چگونه ایدة «آری‌گویی» نیچه را برای ارائة دیالکتیکی ایجابی به کار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : میراث توماس آکویناس و کارل بارت برای متکلمان معاصر که به طور فزاینده ای آنها را در مورد مسائل بحث برانگیز در مورد قیاس و معرفت خدا به گفتگو می پردازند، تأثیرگذار است. با این حال، گفتگوی صریح کمی بین الاهیات آنها درباره خدا رخ داده است. این کتاب یکی از اولین تحلیل‌های مبسوط این موضوع اساسی را ارائه می‌کند و می‌پرسد که چگونه هر متکلم به دنبال اعتراف به تمایز کیفی خداوند در رابطه با خلقت است. ویتمن ابتدا بررسی می کند که آنها چگونه مطابقت و تمایز بین وجود خدا و اعمال بیرونی را در یک نگرانی فراگیر برای اجتناب از بت پرستی درک می کنند. ثانیاً، او نوع رابطه ای که خداوند با خلقت دارد را تحلیل می کند که از این برداشت های مربوطه ناشی می شود. علیرغم بسیاری از اهداف مشترک، آکویناس و بارت در نهایت در موضوع عقل الهیات با پیامدهایی برای توانایی آنها در حمایت مداوم از متمایز بودن خدا اختلاف دارند. این موضوعات آموزنده متقابل، درس های مهمی را برای الهیات معاصر ارائه می دهد.

چکیده ماشینی : میراث توماس آکویناس و کارل بارت برای متکلمان معاصر که به طور فزاینده ای آنها را در مورد مسائل بحث برانگیز در مورد قیاس و معرفت خدا به گفتگو می پردازند، تأثیرگذار است. با این حال، گفتگوی صریح کمی بین الاهیات آنها درباره خدا رخ داده است. این کتاب یکی از اولین تحلیل‌های مبسوط این موضوع اساسی را ارائه می‌کند و می‌پرسد که چگونه هر متکلم به دنبال اعتراف به تمایز کیفی خداوند در رابطه با خلقت است. ویتمن ابتدا بررسی می کند که آنها چگونه مطابقت و تمایز بین وجود خدا و اعمال بیرونی را در یک نگرانی فراگیر برای اجتناب از بت پرستی درک می کنند. ثانیاً، او نوع رابطه ای که خداوند با خلقت دارد را تحلیل می کند که از این برداشت های مربوطه ناشی می شود. علیرغم بسیاری از اهداف مشترک، آکویناس و بارت در نهایت در موضوع عقل الهیات با پیامدهایی برای توانایی آنها در حمایت مداوم از متمایز بودن خدا اختلاف دارند. این موضوعات آموزنده متقابل، درس های مهمی را برای الهیات معاصر ارائه می دهد

در این مقاله با روشی توصیفی، تحلیلی و مقایسه‌ای به دو متأله بزرگِ مسیحی در دورۀ مدرن، فریدریش شلایرماخر و کارل بارت، و خصوصاً تحولی که آن‌ دو در الهیات مسیحی پدید آوردند، پرداخته شده‌است. مقایسۀ این دو اندیشمند، نشان‌دهندۀ ربط و نسبتی بین دیدگاه‌های نسبتاً معارض آنهاست. آن‌ها کوشیدند، نوعی از شورمندی‌ در دیدگاه‌های الهیاتیِ زمانه‌شان پدید آورند، لیکن با توجه به مشکلی که در آن الهیات می‌دیدند، این شورمندی را با تکیه بر مبانیِ مختلفی وارد کردند. شلایرماخر بر احساسِ بشری و شهود و پارسامنشی تأکید داشت و بارت بر امری آن‌سویی و کاملاً متفاوت از تجربۀ بشری. به همین ترتیب، اکثرِ دیدگاه‌های آن‌ها خصوصاً دربارۀ کتابِ مقدس و کلامِ خدا و مسیح، تفاوت‌هایی دارد. به‌رغم این تفاوت‌ها، بارت معتقد بود، با تفسیری مبتنی بر روح‌القدس یا مبتنی بر مسیح‌شناسیِ بارتی از شلایرماخر می‌توان به تأسیس پلی بین دیدگاه‌های شلایرماخر و او امیدوار بود.