آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پس از اسلام خوشنویسی جایگاه ویژه ای در تزیین بناهای مذهبی پیدا کرد. خط بنایی(معقلی) به واسطه انطباق با آجر به جهت راست گوشه بودن در تزیین بناها مورد استفاده قرارگرفت. خط بنایی یک هنر ترسیمی اسلامی ، برگرفته از خط کوفی و نقوش معقلی است که بر زیر نقش های مختلف هندسی(به ویژه مربع)، با رعایت تناسب فضای سیاه و سفید و در یک چارچوب معین طراحی و ترسیم می شود.اصول، تعاریف و تقسیمبندی‌هایی‌ که در مورد این خط صورت پذیرفته عموما ناقص و در بردارنده همه ابعاد این خط نیست و اینکه روش تدریس مدونی برای آموزش این خط تدوین نشده است. همچنین در مورد مفاهیم و مضامین فلسفی و زیبایی‌شناسی این خط به طور مشخص مطالبی بیان نگردیده است.با توجه به کاستی‌های عنوان شده، در این این پایان نامه سعی می‌شود، به شیوه توصیفی- تحلیلی و توسعه‌ای با استفاده از اسناد کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی ضمن‌ بیان اصول و تعریف کامل این نوع خط به گونه‌شناسی علمی آن پرداخته شود. یافته ها حکایت از آن دارند که: اصول طراحی این خط را در سه‌اصل شبکه، چارچوب و فردیودن می‌توان خلاصه نمود. همچنین طبقه بندی کلی این خط از دوسو شامل: شیوه طراحی؛(منفرد،گردان، پیچیده، سواد بیاض، بنایی‌خوشنویسی‌وآزاد) و جلوه؛(ساده، یک رگی، سه رگی و راسته خفته) انجام می‌گیرد.مفاهیم و مضامین فلسفی و زیبایی‌شناسی مرتبط با این خط شامل: مفاهیم و مضامین جهان شناختی؛(خط‌وهندسه جایگزین تصویر، نظم، وحدت در کثرت، فضای مثبت وفضای منفی، ریتم و انعکاس) هستند.با نظر به ویژگیهای این خط نتیجه می گیریم می توان شیوه مدونی برای آموزش شیوه های طراحی و اعمال انواع جلوه ارائه نمود. از این راه ضمن آموزش صحیح و قاعده مند خط بنایی، حلقه های مفقوده یافت شده و نمونه های جدیدی از خط بنایی ترسیم خواهد شد

مطالعه­‌ی اجمالی در موضوع معراج پیامبر اسلام(ص) روشن می­سازدکه ادراکات حاصل از این واقعه‌­ سترگ، نقش بسزایی در تفسیر معصومان(ع) از قرآن داشته است، امّا این مهّم در شمار دستاوردهای متعدّدی که برای معراج ذکر شده و نیز در تحقیقات بسیاری که در شئونات مختلف معراج صورت گرفته، مغفول مانده است. این پژوهش به منظور پاسخ‌یابی به این سوال صورت گرفته که کارکرد معراج پیامبر(ص) در تفسیر اهل بیت(ع) از قرآن چیست؟ با توجه به آنکه در هیچ آیه­ای به صراحت سیرشبانه پیامبر(ص) ذکر نشده و اغلب داده­‌ها بر محور روایات می­چرخد،گونه‌­شناسی روایاتِ معراجیّه‌­ای که ذیل آیات قرآن از اهل بیت(ع) نقل شده، راهکاری است که این پژوهش به‌کار گرفته تا با ارائه­ تعداد اندکی از انواع گونه‌­های این روایات، به اثرگذاری معراج در تفسیر قرآن پی برد. ضمن اذعان به قلّت گونه­‌های مشاهده­­ نشده در روایات معراجیّه (که در صورت وجود، حاکی از تعداد اندک آنهاست)، یافته­‌ها نشان می­دهد اغلب گونه‌­های ذکر شده برای سایر روایات در روایات معراجیّه­ منقول از اهل بیت(ع) نیز وجود دارد، علاوه‌بر این، گونه­‌هایی مستقل، با عناوین نوین در این روایات قابل ذکر است. نتیجه آنکه معراج، بستری است که فرصت مشاهده عینی اِنذارها و بشارت‌­ها، ذکرمصادیق و بیان جزئیاتی را که در قرآن مسکوت بوده است، در غالب روایات نبوی برای اهل بیت(ع) فراهم آورده است. به باور نگارنده در صورت وحیانی ندانستن بعضی روایات معراجیّه نبوی که جنبه تفسیری دارند، دستِ کم آن دسته از روایات معراجیّه نبوی که از مکالمه مستقیم خدا و پیامبر(ص) حکایت دارد، درصورتی که مرتبط با مدلول آیات قرآنی و در تفصیل آن­ها باشد، در شمار وحی غیرقرآنی به شمار می‌­آید و به دلیل انتساب به خدا و تقریب به قرآن، از امتیاز ویژه­ای نسبت به سایر روایات نبوی(ص) و احادیث قدسی برخوردار است.

مناخیم.ی.قسطر از مستشرقان یهودی است که در آثار خود به بررسی روایات و متون تاریخی اعم از جاهلیت و اسلام پرداخته است؛ از بررسی یک کتاب تاریخی مانند انساب الاشراف بلاذری گرفته تا یک موضوع تاریخی از سیره و اقوام عرب مانند بنی‌قریظه و تا بررسی یک شخصیت مسلمان مانند حضرت خدیجه(س). او حتی در مواردی به ارزیابی موردی حدیث پرداخته است. قسطر در مقاله‌ای با عنوان «ناخن‌های خود را کوتاه کنید» ضمن بررسی مصدر آن، چرایی اهمیت آن را با همپوشانی روایات دیگر مورد بحث قرار داده است. او در ادامه مقاله بحث دیگری را به گونه‌ای استطرادی در مورد وجوب یا استحباب سنت کوتاه نمودن ناخن‌ها - براساس مصادر اهل‌سنت- پیش برده تا روند مسیر نتیجه‌گیری مقاله مبنی بر فطری بودن این سنت از زمان حضرت ابراهی% را در سرشیبی اتمام قرار دهد. با توجه به اینکه این مقاله وی با اعتقاد مسلمانان مبنی بر اهمیت سند و وثاقت آن و نبوت پیامبراکرم$ در تعارض است، لزوم نقد آن را بایسته می‌سازد. بررسی تحلیلی- توصیفی نوشتار قسطر، بر دو محور مصدر و متن روایات، نشانگر آن است که فطری تلقی نمودن سنت ناخن کوتاه نمودن از زمان حضرت ابراهیم% مورد نقد جدی است؛ گویا اینکه نویسنده مقاله به دنبال ارائه یک پژوهش موضوعی با استفاده از روایات راجع به ابعاد بهداشتی – فقهی سنت کوتاه نمودن ناخن‌ها است و از رسالت اصلی مقاله یعنی بحث راجع به روایت«ناخن‌های خود را کوتاه کنید» در مسیر دیگری قرار گرفته است.

داستان تولد، پیامبری و حتی عروج حضرت عیسی(ع) از موضوعاتی است که به صورت مجمل در آیات قرآن کریم بیان شده است. آیه ی 55 سوره آل عمران، به صورت کلی به داستان توفی و عروج اشاره نموده است. باتوجه به اینکه «توفی» بر وجوه گوناگونی دلالت دارد؛ از اینرو چالش گاه مفسران اعم از شیعه و سنی برای نیل به معنای صحیح آن بوده است و هرکدام از مفسران برپایه ی منهج و روش تفسیر خود به بیان معنای آن پرداخته اند. پژوهش حاضر با هدف مداقه در این آیه و ارائه دیدگاه های فریقین در مورد آن از رهگذر مطالعات کتابخانه ای، به احصای بیش از 40 تفسیر مهم شیعی و 50 تفسیر مهم اهل سنت و سپس جمع آوری و تطبیق داده های آنها به روش توصیفی – تحلیلی پرداخته است تا بتواند نظر برگزیده از میان آرای مفسران شیعه و سنی را بیان نماید. جستجویِ تطبیق آرای مفسران فریقین، نظر برگزیده مفسران معاصر شیعی را در مورد عدم تقدیم و تأخیر فراز مذکور در مورد توفی روح و جسم حضرت عیسی(ع) با هم حکایت می نماید و رفعت معنوی ایشان از زنده بودن ایشان با توجه به اضراب حرف «بل» در ابتدای آیه 157 سوره نساء:« بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ» خبر می دهد. ضمن اینکه روایات دال بر رجعت ایشان در حکومت حضرت مهدی(عج) در صورت صحت، این نتیجه را تقویت می نماید.

دو دهه پایانی قرن بیستم، مقارن با شروع مطالعات روشمند در فهم حدیث با روش تحلیل اسناد ـ متن در غرب است. با بهره‌گیری از روش تحلیل اسناد ـ متن در بررسی روایت «إِنِّی‏ أُوتِیتُ‏ الْکِتَابَ‏ وَمِثْلَهُ مَعَهُ»، جنبه کاربردی و محتوایی این روایت را تا حدودی می‌توان روشن کرد. این پژوهش، ضمن تبیین علمی روش تحلیل اسناد ـ متن در بررسی احادیث، درصدد پاسخگویی به این پرسش است که مطابق آموزه‌های نبوی چه مضامینی محوریت حدیث «إِنِّی‏ أُوتِیتُ‏ الْکِتَابَ‏ وَمِثْلَهُ مَعَهُ» را تشکیل داده‌اند؛ ازاین‌رو در قالب روش توصیفی ـ تحلیلی، پس از تقریر نظریه‌هایی در تفسیر این حدیث، سیر تطور آن و کشف معنای اصلی متن این روایت در بافت تاریخی‌اش بررسی خواهد شد. بررسی متنی ـ اسنادی این روایت گویای آن است که مضمون وحی بیانی به‌مثابه پربسامدترین مضمون در تفسیر این حدیث،تنها یک اقتضای عصری نبوده است، بلکه نشان‌دهنده یک ضرورت و رهنمود پیامبر (ص) درباره لزوم توجه به وحی بیانی است. همچنین بعد از بررسی سندی و متنی پنج نمونه مشهود و بارز این حدیث در جوامع روایی ولو به‌رغم شهرتش، چنین به نظر می‌رسد که این حدیث نمی‌تواند دلیلی جامع و صحیح برای وحیانی‌دانستن سنت به حساب آید.

رجال‌کشی با گزینش شیخ طوسی با نام «اختیار معرفة‌الرجال» در اختیار ما قرار گرفته است. قرائن حاکی است که گزینش طوسی به مفقود شدن پاره‌‌ای از محتوای رجال‌کشی انجامیده است.گزارش‌هایی از نسخه گزینش شده، در برخی منابع پسین امامیه موجود است. از انبوه منابع اهل‌سنت تنها لسان‌المیزان عسقلانی از رجال‌کشی مطالبی را نقل کرده، در حالیکه اکثر گزارش‌های عسقلانی، در اختیار معرفة‌الرجال موجود نمی‌باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخ به دو سؤال سامان‌یافته، نخست بررسی وجود/ عدم نسخه‌ای از اصل رجال‌کشی نزد عسقلانی و دوم بررسی منابع احتمالی عسقلانی از منبعی غیر از رجال‌کشی در نقل از او. این جستار با روش تحلیلی و رویکرد کتابخانه‌ای با جمع‌بندی شواهدی به این گزاره متمایل شده که اصل رجال‌کشی نزد عسقلانی بوده و او در لسان‌المیزان از آن استفاده کرده، ولی شواهد دستیافته این مطلب را به طور کامل اثبات نمی‌کند.

برخی از اخبار"“من بلغ” " قاعده‌ی تسامح در ادله‌ی سنن استنباط کرده و برخی دیگر به دلیل عدم صحت این قاعده، اخبار مذکور را موضوعه دانسته‌اند. به نظر نگارندگان؛ غفلت از فضای صدور روایات “من بلغ”سبب نزاع در مفاد این اخبار شده است. اولین بار روایات “من بلغ” در شیعه از زبان صادقین (علیهما السلام) بیان شده است. در این زمان، اختلاف حدیث یکی ازگفتمان های جدی و مهم بود. از این رو؛ اخبار"“من بلغ” "به عنوان راهبردی از سوی صادقین (علیهما السلام) در آن عصر است؛ بدین معنا که با توجه به شدت اختلاف احادیث (شامل جعل و آسیب های حدیثی) در آن عصر ممکن است مردم به روایتی غیر صحیح عمل نموده باشند. در چنین شرایطی امام فرمودند که فرد پاداش عمل خود را دریافت خواهد نمود. از این رو؛ روایات مذکور تنها صبغه‌ی کلامی دارد. البته روایات "“من بلغ”" برای زمان های بعد از صادقین و تا زمان حاضر نیز کارایی لازم را دارد.

با توجه به اینکه معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین راه ثبات نبوت، معجزه است، بررسی و تحقیق پیرامون معجزات از مقوله‌های بسیار مهم است. اوصاف و مشخصات متعددی برای تشخیص معجزه از افعال مشابه بیان شده است ازجمله آنکه معجزه، کاری خارق عادت و مقرون به تحدی است که بشر عادی، از آوردن مثل آن عاجز و ناتوان است. در این راستا تفاوت معجزات پیامبران از مقوله‌هایی است که پیرامون آن نظرات گوناگونی مطرح شده است. از دیدگاه برخی دانشمندان علوم قرآنی، معجزه هر پیامبری از جنس کمال و فضیلت عصر آن پیامبر بوده است تا مردم بدانند که آن عمل متفاوت از تخصص و عمل بشری است و کاری الهی و خارج از توان بشری است، باورمندان به این نظریه که از آن به "تناسب معجزه با زمانه"یادکرده­اند؛ بیش از هر چیز مستند خود را روایتی از امام هادی ع قرار داده­اند. این گفتار پس از تعریف و بیان اندیشه تناسب معجزه با زمانه و بیان ادله عقلی و روایی آن؛ تلاش دارد تا دلایل ادعایی را ردّ نماید. در بحث روایی که مهم‌ترین دلیل این گزاره دانسته شده؛ نقد سندی و متنی موردتوجه قرار گرفته است. در ادامه قرائنی دیگر نیز بر ابطال این گزاره ارائه شده است.

شايد عمده دليل در افتراقات کلامي مذاهب و يا اختلافات کلامي در يک مذهب، مستندات حديثي يا برداشت‌هاي متفاوت از احاديث توسط پيروان هر انديشه باشد. احاديث فراواني به‌ویژه در سده‌هاي اوليه از ساير فرق و مذاهب اسلامي به حوزه تشيع راه يافته است. پديده انتقال حديث در کنار محسنات و فوايد فراواني که به همراه داشته، موجب بروز پيامدهاي ناخوشايندي نيز در فرقه اماميه گرديده است. اين نوشتار درصدد است تا به يکي از عوارض سوء اين مهم بپردازد: ايجاد اختلافات کلامي. ازاين‌رو، با تمرکز بر دو گزاره «سهو‌النبي» و روايات «تحريف قرآن» در آثار شيخ صدوق نشان خواهيم داد که آغازگر اختلافات بعدي و انديشه‌هاي ناسازگار با اجماع شيعي در خصوص اعتقاد به سهو پيامبر توسط شيخ صدوق و انديشه ناسازوار تحريف قرآن توسط ديگران؛ راه يافتن اخبار اهل‌تسنن به دایره حديثي شيعه و استناد عالمان شيعي بدين احاديث و عدم توجه به ريشه‌هاي حديثي منقولات کتب اوليه است. تعدد طرق و کثرت نقل و شروع اين روايات از اهل‌تسنن در مقايسه با منابع شيعي ازجمله قرائن بر صحت مدعاي اين نوشتار در اصالت سني بودن اين اخبار است.

ابواحمد عسکری از بزرگترین ادبا، لغویون و محدّثان سنی مذهب قرن چهارم است. آثار و تألیفات او دارای جایگاهی رفیع درحوزۀ علوم اسلامی است. با توجه به مذهب ابو احمد عسکری، جایگاه او در کتب حدیثی شیعه قابل‌توجه و در خور بررسی است. این نوشتار تلاش می‌کند پس از معرفی کوتاهی از این اندیشمند به بررسی حضور، جایگاه و گونه‌شناسی استناد به وی در آثار شیعی بپردازد. از این میان توجه به جایگاه و مرویات مهم وی در آثار شیخ صدوق (هم عصر/ مروی عنه) که آغازگر استناد به او در بین شیعیان می‌باشد و نیز سید ابن طاوس (از پسینیان) قابل‌توجه است. با این حال نوع رویکرد سید‌بن‌طاووس به آثار ابواحمد همان رویکرد صدوق به وی بودهاست. روایات این عالم بی‌تعصب و آزاد اندیش اهل‌تسنن از بهترین مستندات استفاده شده در ردیه‌های شیعی و مجادلات کلامی و نیز اثبات صدور و شرح چند خطبه از نهج البلاغه به ویژه خطبه شقشقیه بوده است. او از معدود عالمان اهل تسنن است که هم خطبۀ شقشقیه را نقل کرده و هم به شرح فقه الحدیثی آن به‌طور تفصیلی پرداخته است. عسکری را با این پیشینه می‌توان در زمره متشیعان برشمرد. این نوشتار ابطال دو گزارش «شیعه بودن» و«ضد شیعه بودن» ابواحمد عسکری را نیز روشن می‌کند.