آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر، پیرامون موضوع اسرائیلیات در قصص انبیاء (حضرت: طالوت (ع)، داود(ع)، سلیمان(ع)) با توجه به تفاسیر روایی اهل سنت و تفسیر نور الثقلین از گروه تفاسیر روایی شیعه در4فصل تنظیم واز یک مقدمه ویک فصل مبانی و سه فصل سیره پیامبران نامبرده، و یک خاتمه تشکیل شده است. در مقدمه، تبیین، تاریخچه، ضرورت، میزان اهمیت موضوع و چهره های پدید آورنده و بر خورد بزرگان مذهب و علماء عظام با آنان، بررسی گردید. در فصل دوم، سوم و چهارم به ترتیب به سیره پیامبران الهی حضرت طالوت (ع ) و داود (ع) و سلیمان(ع)، هرکدام در سه بخش: شخصیت، پادشاهی و نگرش نهایی به آن پیامبر پرداخته که در هر بخش، دیدگاه تورات، قرآن و برخی از تفاسیر روای اهل سنت شیعه، در مورد پیامبر مورد بحث، بیان شده است و سعی شده است در پایان بخش بررسی دیدگاه تفاسیر روایی اهل سنت، با کمک تفاسیر تحلیلی خود آنها، نقدی بر روایات موجود در تفسیر الدر المنثور زده شود، که این نقد و بررسی در پیان بخش تفاسیر شیعه، توسط تعابیر معتبر شیعه صورت گرفته است. روش تحقیق در این پایان نامه در گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای ودر تحلیل اطلاعات، استنباطی اجتهادی به روش قرآن به قرآن و در پرتو روایات مأثور از اهل بیت (علیهم السلام) می باشد. هدف کلی از تحریر این پایان نامه، پالایش مطالب وارداتی از کتب تحریف شده اهل کتاب، از سوی دشمنان مغرض، ویا دوستان جاهل، به حوزة کتب تفسیری، و درک صحیح از سیره پیامبران می باشند.

ترادف از مسائل بنیادین در روابط مفهومی است و بازنگری در مفهوم و ادله وجود یا عدم وجود آن نقشی مهم در فهم دقیق گزاره­های دینی دارد. اساس بسیاری از اختلاف نظر اندیشمندان به تفاوت در تعریف از ترادف باز می­گردد. قرآن­کریم مهم­ترین منبع برای دستیابی به مفهوم ترادف و ادله عدم وجود آن است. ازاین­رو، در پژوهش حاضر تلاش شده است با روش تحلیل محتوا، مفهوم ترادف و ادله آن در قرآن بررسی شود. نتیجه پژوهش نشان می­دهد، اعجاز ادبی، إحکام و اطلاق امر به تدبر در قرآن از مهم­ترین دلایل قرآنی اصل عدم ترادف هستند. همچنین، اعتقاد به اصل عدم ترادف آثار اعتقادی و تربیتی مهمی را در تفسیر مفردات و ترکیبات قرآن به همراه دارد. در این پژوهش با توجه به ادله قرآنی، قلمرو این اصل را از مفردات به ترکیبات ناقص و ترکیبات کامل نحوی، گسترش داده و از این طریق از اختلاف معنایی و مغفول ماندن پیام­های مهم از سوی مفسران پرده برداشته است و نقش چنین اصلی را در فهم معارف به صورت نمونه به عنوان یک روش مهم در ترجمه و تفسیر متون تبیین نموده است.

مبانی فهم و تفسیر قرآن، اندیشه های بنیادین و تاثیرگذار در تفسیر هستند که از چرایی و خاستگاه نظری فرایندهای تفسیری مانند اصول و روشها سخن گفته و در تبیین و تعیین آنها نقش محوری دارند. این مبانی از حیث نتایج و معلولات به مبانی مشترک و مختص و از حیث منابع و خاستگاه معرفتی به مبانی نقلی و عقلی تقسیم می گردند. اهمیت و ضرورت پردازش این موضوع از دو حیث قابل تامل است:1) نقش محوری مبانی تفسیری در چگونگی فهم و برداشت از قرآن 2) بررسی موضوع از منظر امیرمومنان علی که خود افزون بر ناطق قرآن، قرآن ناطق نیز بوده و این امر منجر به اعتبار و تعمیق دوچندان بحث می شود. بطور کلی می توان چهار مبنای محوری و کلان را از نهج البلاغه استنباط نمود: 1) قدسیت قرآن 2) وجوه پذیری قرآن 3) ناطقیت قرآن 4) تعاملات و روابط اهل بیت با قرآنقدسیت قرآن ناظر به تنزه ماورایی قرآن از نقص و خطا بوده که این تعریف معلول شواهدی از نهج البلاغه می باشد که بر دو رکن اساسی قدسیت یعنی ماورایی و عصمت قرآن پای می فشارد. ضمن آنکه در پرتو واکاوی عبارت (انما کلامه سبحانه فعل منه انشاه و مثّله) اصل وحیانی بودن الفاظ قرآن خود را می نمایاند. وجوه پذیری مبنای دیگری است که پردازش آن بر اساس عبارت (لاتخاصمهم بالقرآن فانّ القرآن حمّال ذووجوه تقول و یقولون؛ قرآن حمال ذووجوه است، تو می گویی، آنها هم می گویند) سامان یافته است. وجوه پذیری قرآن به معنای کثرت قرائتها و برداشتها از متن آنگونه که غرب می انگارد (هرمنوتیک فلسفی) نیست، بلکه ناظر به دو بعد معنا شناسانه و آسیب شناسانه است که پذیرش اولی و نفی دیگری بر اساس سیری روشمند و با توجه به اصول و قرائن نقلی، عقلی و ادبی انجام می پذیرد.مبنا و معنای ناطقیت قرآن برخاسته از شواهدی از نهج البلاغه است که قرآن را در صدد سخنگویی و انتقال مفاهیم و معارف خویش به مخاطب در سه قالب رجالی(نطق محسوس)، دلالی و تفسیری(نطق معقول) می داند. این مفاهیم و معارف انتقالی، (علی رغم تفکر پوزیتیویستی) معنادار و معرفت بخش بوده و در پرتو قرائن از حجیت ظواهر برخوردارند. افزون بر آنکه از نظارت این مفاهیم نسبت به یکدیگر، روش تفسیری قرآن به قرآن استنباط می گردد.اندیشه مفسر پیرامون نوع تعامل و رابطه اهل بیت: با قرآن از مبانی دیگری است که در چگونگی تفسیر و برداشت از قرآن نقش محوری دارد. شواهد بدست آمده از نهج البلاغه ناظر به سه رابطه معرفت، معیت و ظرفیت ارزیابی شده که واکاوی آنها محقق را به مرجعیت، حجیت وعصمت روایات خاندان وحی در حوزه تفسیر و علوم قرآن رهنمون می نماید.

موضوع اصلی رساله حاضر، به جریان شناسی تفاسیر و برداشت های سیاسی از قرآن کریم در انقلاب اسلامی پرداخته است. هدف این پژوهش، صورتبندی، شناسایی و آشنایی روشمند با تفاسیر و برداشت های قرآنی جریان های دخیل و تاثیر گذار در انقلاب اسلامی است که به منظور غنی تر کردن ادبیات پژوهش، شناسایی آسیب ها، ضعف ها، ظرفیت ها و قوت نظریات آنان، صورت پذیرفته است.(هدف) چیستی، چرایی و چگونگی تفاسیر و برداشت های سیاسی جریان های مختلف از قرآن کریم در انقلاب اسلامی به عنوان مهمترین سوال اصلی این پژوهش مطرح می شوند. (سوال) روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی و در تحلیل چگونگی تفسیر سیاسی از قرآن، نقش متن معتبر (آیات قرآن) و زمینه های سیاسی، اجتماعی و فکری در پدید آمدن تفاسیر و برداشت های سیاسی از قرآن، نقش داشته است.(روش) جریان های اصلی تفاسیر و برداشت های سیاسی از قرآن عبارتند از : یک. جریان روایت محور متاثر از اخباری گری، در رویکرد افراطی این جریان (انجمن حجتیه) برداشت یا تفسیر سیاسی قرآن، نفی شده است. در رویکرد اعتدالی این جریان (مکتب تفکیک) تفسیر سیاسی از قرآن وجود دارد. دو. جریان قرآن بسنده ها، در برداشت های سیاسی این جریان، تنها منبع معتبر حکومت، مدیریت و سیاست جامعه فقط و فقط از قرآن قابل استخراج بوده و سایر منابع مورد نقد قرار می گیرد. سه. جریان اجتهادی- اصولی، این جریان، با ویژگی هایی نظیر عقل گرایی، تاثیر عنصر اجتهاد و استفاده از روایات و توجه به مسائل جدید، توجه به ویژگی های صدوری و دلالی قرآن، به کارگیری رویکرد عرفانی و فلسفی، به تفاسیر سیاسی مباحثی نظیر انقلاب، حکومت، مدیریت و سرپرستی جامعه، عدالت، آزادی و...از قرآن،پرداخته اند. این جریان، با رویکردی حداکثری، قرآن و دین را ناظر به تمام زوایای زندگی انسان می داند. چهار. جریان های التقاطی که دارای دو نوع نگرش نسبت به قرآن بودند: الف. برداشت های کارکردگرایانه و سوسیالیستی از قرآن، نگرشی که اسلام و قرآن را به عنوان ابزار و یک متن انقلابی(مارکسیستی-سوسیالیستی) تاویل و تفسیر می کرد. ب. نگرش های متاثر از معرفت شناسی غربی، تحت تاثیر مفاهیم لیبرالیستی، که بیشتر بر رویکردهای تجربی، اگزیستانسیالیستی، هرمنوتیکی و نسبی انگارانه پایه ریزی شده اند. و نگاهی حداقلی را نسبت به قرآن دارند. به نظر می رسد بسیاری از تفاسیر و برداشت های سیاسی از قرآن با توجه به ویژگی ها و زمینه های اجتماعی-سیاسی و فکری نتوانسته اند فارغ از گفتمان های زمانه طرح و عرضه شوند و نتوانستند گفتمان جدیدی عرضه نمایند. مگر جریان هایی نظیر اجتهادی-اصولی که فارغ از نظریات و گفتمان های غربی، از اصالت و جامعیت برخوردار بوده و ظرفیت و توانایی بالقوه و بالفعلی برای ارائه نظریات تفسیری در زمینه های سیاسی و اجتماعی از قرآن را دارا می باشد.(یافته)

در تعالیم یهود ، چنین ادعایی می خوانیم که بنی اسرائیل ملتی برگزیده است و این فکر باعث جرات دادن به پیروان آن دین شده است و آنان را وادار به تجاوز و تعدی بر دیگران می کند و اینگونه است که روح تعصب نژادی و خودبرتر بینی بر افراد این قوم حاکم می شود.

چکیده ندارد.

شخصیت مجموعه ثابتی از خلقیات و عادات است که به صورت وراثتی و یا به مرور زمان و در اثر تعلیم و تربیت، در وجود فرد به وجود آمده و ثابت شده و افکار ، احساسات و اعمال فرد را تعیین می کند. بنابراین با تربیت صحیح، روح و روان و فکر انسان به خوبی شکل گرفته وشخصیت ایده آلی را در فرد نمایان می سازد.خداوند متعال خود به عنوان اولین مربی به تربیت انسان اقدام کرده و هدف از ارسال پیامبران الهی و کتب آسمانی را تربیت انسانها قرار داده است. از سوی دیگر قرآن کریم تمام انسانها را نسبت به اهل خود مسئول می داند و از آنجا که کانون خانواده به دلیل نوع ارتباطات حاکم بر آن و وضعیت جسمی و روحی و روانی ویژه فرزند در آن، بهترین و اثرگذارترین کانون تربیتی است وظیفه بسیار سنگینی بر دوش والدین گذاشته شده است . بر این اساس در فصل دوم پس از بررسی مفاهیم شخصیت و تربیت در قرآن و بررسی ارتباط آن دو، عوامل موثر در رشد شخصیت وویژگیهای شخصیت متعالی را بیان نمودیم.رسیدن به هدف تربیت، نیازمند تدبیر صحیح امور و زمینه سازی مناسب دارد تا آن هدف به نحو مطلوب حاصل شود. اهمیت تربیت فرزند در فصل سوم به این موضوع می پردازیم. خداوند متعال در مسیر تربیت انسانها از روشهای گوناگونی بر طبق اقتضای زمان و مکان و مخاطب استفاده نموده است. والدین نیز می‌توانند از همین روشهابهره بگیرند. در فصل چهارم به این موضوع پرداخته شده است. قرآن کتابی جامع و کامل است بنابراین از پرداختن به نقش اساسی والدین در این زمینه نیز فروگذار نکرده و در حقیقت با قرار دادن شکر والدین پس از شکر خداوند و توصیه های مکرر در احترام به والدین، به این مهم اشاره می‌کند که بعد از خداوند متعال که اولین مربی و مربی حقیقی انسانهاست، والدین مهمترین نقش را ایفاء می‌کنند.در این پایان‌نامه سعی شده است تا با بررسی آیات قرآن کریم به روش تفسیری و استنباطی، این موضوع بررسی شود. پس از بررسی ابعاد مختلف این مسئله در فصول مختلف پایان‌نامه، به این نتیجه دست یافتیم که خداوند متعال در آیات مختلف قرآن کریم، چه به صورت صریح و مستقیم، و چه در ضمن مباحث و موضوعات مختلف به صورت غیرمستقیم به این نقش مهم اشاره کرده و تمام جنبه‌های شخصیتی فرزند را اعم از فردی و اجتماعی، مادی و معنوی مد نظر قرار داده است. کلیدواژه‌ها: شخصیت، رشد، تربیت، والدین، فرزند، خانواده

از جمله مسائل مطرح در حوزه زبان دین و قرآن، معناداری، معرفت‌بخشی و واقع‌نمایی گزاره‌های قرآنی است. این مباحث ابتدا در خصوص متون مقدس یهودی مسیحی طرح گردید، سپس دامنه آن توسط برخی روشنفکران معاصر به زبان قرآن کشانده شد. آیت الله جوادی آملی، از جمله مفسران معاصری است که در صدد پاسخ به پرسش‌های نوپدید در خصوص زبان قرآن برآمد. در این مقاله با روش تحلیلی ـ توصیفی با اشاره به برخی زمینه‌های چالش‌‌برانگیز زبان دین در جهان غرب، به تبیین دیدگاه آیت الله جوادی آملی پیرامون زبان قرآن پرداخته شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد بر خلاف ادعاهایی که زبان دین و قرآن را فاقد معنا و معرفت افزایی می‌دانند، در نگاه آیت الله جوادی آملی، زبان دین و قرآن بر اساس ادله برون دینی مانند: برهان حق، برهان هدایت، نارسایی معیار تحقیق‌پذیری و ادله درون دینی: مانند اوصاف سلبی و ثبوتی قرآن، اهداف قرآن و روش قرآن در بیان معارف و قصص، روایت ثقلین، معنادار، معرفت‌بخش و واقع‌نما می‌باشد.

وجوب عصمت پیامبران و پاکی آن‌ها از هرگونه آلودگی و گناه یکی از مهم‌ترین مسائل قرآن و روایات، و تقریباً مورد اتفاق علما و دانشمندان مسلمان است. ما در این کوتاه، نخست به بررسی عصیان و عدم عصیان حضرت آدم(ع) از منظر مفسران شیعه و سپس مفسران اهل سنت پیرامون آیه 121 سوره مبارکه طه می‌پردازیم، سپس در ادامه به روایات فریقین، پیرامون این مطلب می‌پردازیم تا به عصمت یا عدم عصمت حضرت آدم(ع) و اختلافات موجود در تفاسیر و روایات فریقین پی برده و به شبهات پیرامون آن پاسخ دهیم و نقدهایی را بر برخی نظرات مفسران و تعدادی از روایات وارد می‌کنیم و به پاره‌ای از شبهات اشاره کرده و پاسخ می‌دهیم. در انتها نظرات جامع آیت الله سبحانی بر آیات مشکله عصمت یا عصیان آدم را بیان می‌کنیم و وجود عصمت و عدم عصیان حضرت آدم(ع) را اثبات می‌کنیم.

چکیده ندارد.