زمینه گرایی معرفتی: رویکردی هنجاری [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

زمینه گرایی معرفتی: رویکردی هنجاری [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
زمینه گرایی معرفتی: رویکردی هنجاری [پایان نامه انگلیسی]
222 صفحه .
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
زمینه گرایی معرفتی: رویکردی هنجاری [پایان نامه انگلیسی]
ویرایش اثر
عنوان دیگر : Epistemic contextualism: a normative approach
مقطع تحصیلی رساله تحصیلی:
دکتری
رشته تحصیلی:
فلسفه
محل تحصیل رساله تحصیلی:
University of Edinburgh
تاریخ دفاع:
2013
پدیدآورندگان :
McKenna, Robert James (نویسنده)
چکیده :
ترجمه ماشینی : من نسخه‌ای از زمینه‌گرایی معرفتی را توسعه می‌دهم و برای آن استدلال می‌کنم - این دیدگاه که ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» به زمینه‌ای که در آن بیان می‌شوند بستگی دارد و با زمینه‌ای که در آن بیان می‌شوند متفاوت است - که بر نقش‌هایی که هر دو منافع عملی آن‌ها ایفا می‌کنند تأکید می‌کند. زمینه و رویه‌های معرفتی جامعه‌ای که آنها در تعیین ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» خود در آن مشارکت دارند («تز زمینه‌گرایی اساسی»). روش مورد علاقه من برای بیان آن این است که حقیقت یک انتساب «دانش» به شکل «s می‌داند که p» مستلزم آن است که موضوع انتساب بتواند جایگزین‌های مربوطه را رد کند، جایی که جایگزین‌های مربوطه عبارتند از مواردی که کسانی که در زمینه نویسندگان هستند دلیلی برای در نظر گرفتن آنها دارند. اینکه کسانی که در این زمینه هستند چه جایگزین هایی برای در نظر گرفتن دارند بستگی به موقعیت عملی آنها و اینکه چه جایگزین هایی به طور کلی در جامعه آنها مربوط می شود بستگی دارد. من این را «زمینه گرایی منافع» می نامم. پایان نامه به سه بخش تقسیم می شود. اول، من به آنچه من «ایرادهای زبانی» می‌نامم، می‌پردازم که نشان می‌دهد هیچ مدرک زبان‌شناختی مبنی بر اینکه عبارت «می‌داند» به بافت حساس است وجود ندارد (هاثورن 2004؛ استانلی 2005a)، و ایراداتی در مورد نحوه رفتار «می‌داند» در گزارش های اختلاف نظر درون و بین متنی (cappelen & hawthorne 2009; macfarlane 2005). من استدلال می کنم که روش های مختلفی وجود دارد که زمینه سازان می توانند با این مخالفت ها برخورد کنند. در نتیجه، آنها هیچ دلیلی برای رد زمینه گرایی ارائه نمی دهند. دوم، راه‌های زیادی برای فراتر رفتن از تز زمینه‌گرایی اساسی وجود دارد، و من استدلال می‌کنم که بهترین راه در امتداد خطوط ذکر شده در بالا است، یعنی. زمینه گرایی منافع در این فرآیند، من تعدادی از خواسته‌ها را برای توضیح زمینه‌گرایانه از ویژگی‌های زمینه بیان می‌کنم که مسئول تغییرات زمینه‌ای در ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» هستند. من استدلال می‌کنم که برخلاف رقیب اصلی خود - که من آن را «زمینه‌گرایی گفت‌وگو» می‌نامم (blome-tillmann 2009a؛ cohen 1999؛ derose 2009; lewis 1996) - زمینه‌گرایی منافع می‌تواند همه خواسته‌ها را برآورده کند. در نتیجه، زمینه گرایی منافع بر زمینه گرایی محاوره ای ارجحیت دارد. سوم، من استدلال می‌کنم که دلیل خوبی برای ترجیح زمینه‌گرایی منافع به رقبای غیرزمینه‌گرای آن، تغییر ناپذیری شدید (براون 2006؛ هازلت 2009؛ پریچارد 2010؛ ریسیو 2001)، تغییرناپذیری حساس (fantl & mcgrath20wrelativism 20009) وجود دارد. (مک فارلین 2005؛ ریچارد 2004). ایراداتی که در بخش اول به آنها پرداخته شد، به این منظور است که دلیل اصلی ترجیح نوعی نسبی گرایی به زمینه گرایی منافع را ارائه دهند. در نتیجه، نتیجه بخش اول این است که نسبیت گرایی از جدول خارج شده است. ملاحظاتی که به نفع زمینه گرایی منافع و علیه تغییر ناپذیری حساس بیان می کنند، دو نوع هستند. اول، من استدلال می‌کنم که زمینه‌گرایی منافع می‌تواند با طیف وسیع‌تری از موارد نسبت به تغییرناپذیری حساس سر و کار داشته باشد. دوم، من استدلال می‌کنم که گزارش تأثیرگذار از کارکرد اسناد «دانش» که در ادوارد کریگ (1990) توسعه یافته است، مخالف تغییرناپذیری حساس و به نفع زمینه‌گرایی منافع است. من همچنین استدلال می کنم که ملاحظات دوم به همان اندازه که تغییر ناپذیری حساس را در برابر تغییر ناپذیری سخت می گویند. در نتیجه، من نتیجه می‌گیرم که زمینه‌گرایی منافع بر همه رقبای خود ارجحیت دارد. i develop and argue for a version of epistemic contextualism - the view that the truth-values of ‘knowledge’ ascriptions depend upon and vary with the context in which they are uttered - that emphasises the roles played by both the practical interests of those in the context and the epistemic practices of the community of which they are part in determining the truth-values of their ‘knowledge’ ascriptions (the ‘basic contextualist thesis’). my favoured way of putting it is that the truth of a ‘knowledge’ ascription of the form ‘s knows that p’ requires that the subject of the ascription can rule out the relevant alternatives in which not-p, where the relevant alternatives are the ones that those in the ascriber’s context have a reason to consider. what alternatives those in the context have a reason to consider depends on their practical situation and on what alternatives are generally considered relevant within their community. i call this ‘interests contextualism’. the thesis splits into three parts. first, i deal with what i call ‘linguistic objections’, which purport to show that there’s no linguistic evidence that the expression ‘knows’ is context-sensitive (hawthorne 2004; stanley 2005a), and objections concerning the way ‘knows’ behaves in intra- and inter-contextual disagreement reports (cappelen & hawthorne 2009; macfarlane 2005). i argue that there are a number of ways in which contextualists can deal with these objections. consequently, they provide no reason to reject contextualism. second, there are a number of ways of going beyond the basic contextualist thesis, and i argue that the best way is along the lines indicated above, viz. interests contextualism. in the process i articulate a number of desiderata for a contextualist account of the features of context that are responsible for contextual variation in the truth-values of ‘knowledge’ ascriptions. i argue that, unlike its main rival - which i call ‘conversational contextualism’ (blome-tillmann 2009a; cohen 1999; derose 2009; lewis 1996) - interests contextualism can satisfy all of the desiderata. consequently, interests contextualism is preferable to conversational contextualism. third, i argue that there is good reason to prefer interests contextualism to its noncontextualist rivals, strict invariantism (brown 2006; hazlett 2009; pritchard 2010; rysiew 2001), sensitive invariantism (fantl & mcgrath 2009; hawthorne 2004; stanley 2005a) and relativism (macfarlane 2005; richard 2004). the objections dealt with in the first part are meant to provide the main reason to prefer a sort of relativism to interests contextualism. consequently, the upshot of the first part is that relativism is off the table. the considerations that tell in favour of interests contextualism and against sensitive invariantism are of two types. first, i argue that interests contextualism can deal with a wider range of cases than sensitive invariantism. second, i argue that the influential account of the function of ‘knowledge’ ascriptions developed in edward craig (1990) tells against sensitive invariantism and in favour of interests contextualism. i also argue that the second consideration tells against strict invariantism as much as sensitive invariantism. consequently, i conclude that interests contextualism is preferable to all of its rivals.
منابع دیجیتالی مرتبط :
متن کامل پایان نامه
نویسنده :
Robert James McKenna
زبان :
انگلیسی
منبع اصلی :
https://era.ed.ac.uk/handle/1842/9712
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords: Philosophy
توضیحات فیزیکی اثر :
222 صفحه .
نوع منبع :
رساله تحصیلی
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال