Safavid Twelver Lettrism between Sunnism and Shiʿism, Mysticism and Science: Rajab al-Bursī vs. Maḥmūd Dihdār | کتابخانه مجازی الفبا

Safavid Twelver Lettrism between Sunnism and Shiʿism, Mysticism and Science: Rajab al-Bursī vs. Maḥmūd Dihdār | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
Safavid Twelver Lettrism between Sunnism and Shiʿism, Mysticism and Science: Rajab al-Bursī vs. Maḥmūd Dihdār
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
Safavid Twelver Lettrism between Sunnism and Shiʿism, Mysticism and Science: Rajab al-Bursī vs. Maḥmūd Dihdār
ویرایش اثر
چکیده :
ترجمه ماشینی: این مطالعه موردی تطبیقی نمونه‌هایی از دو نویسنده اثنی عشری را در بر می‌گیرد که با هم به دو تن از مهم‌ترین مقامات غیبی دوره عالی صفوی تبدیل شدند: الحافظ رجب البورسی (متوفی پس از 1410) و محمود دیحضر شیرازی (فلز 1576). ). پروژه‌های آن‌ها ارتباط نزدیکی با هم دارند، و فقط می‌توان آن‌ها را از نظر تاریخ‌نگاری پشت سر هم توضیح داد. با این حال، اولی در ادبیات به عنوان یک عارف پرشور و نیمه افراطی دوازده امامی تجلیل شده است، و دومی - یک دانشمند غیبی دوازده امامی هوشیار و تجربی - کاملاً کنار گذاشته شده است. همچنین هیچ مطالعه ای تا به امروز نقطه اصلی مرجع هر دو نویسنده را شناسایی نکرده است: شبکه برادران جدید خلوص متشکل از غیبت گران امپراتوری تیموری و فیثاغورثی عثمانی که از اواخر قاهره ممالیک، پایتخت رنسانس لتریستی که آنها آگاهانه وارث آن بودند، تابش می کردند. برای اصلاح این گونه انحرافات و عدم توازن‌ها، ما باید از عقیده‌ی علمی و دین‌گرای مستمر که متن‌پرستی و دیگر علوم غیبی جریان اصلی را در سطل زباله محو می‌کند، مقوله غیرسیاسی که «عرفان» است، نادیده گرفته می‌شود و بدین ترتیب بسیاری از عقل صفویه را از تاریخ اولیه فلسفه مدرن تبعید می‌کند. ، از علم و امپراتوری. از نظر البورسی، با برگرفتن صفحه‌ای از هم عصران خود برادران جدید، اولین نویسنده شیعی است که مستقیماً از ابن عربی (متوفی 1240) و احمد البونی (متوفی 1225-1233) هر دو استفاده کرده است. نویسندگان سنی سنت متاخر علمی اسلامی که به ترتیب بیانگر نظریه لتریستی و عمل لتریستی هستند. و دهدار - پرکارترین نویسنده فارسی دربارۀ لتریسم عملی بونی در قرن شانزدهم، و از این رو الهام‌بخش بی‌واسطه کیش البورسی در قرن بعدی - دریچه‌ای ارزشمند به ما ارائه می‌دهد که چگونه فلسفه صفوی در واقع از نظر امپراتوری، غیبی-علمی اجرا می‌شد. و همچنین تکامل سنت گریمور غربی به عنوان یک کل. this comparative case study takes up the examples of two twelver lettrists, who together became two of the most important occultist authorities of the high safavid period: al-ḥāfiẓ rajab al-bursī (d. after 1410) and maḥmūd dihdār shīrāzī (fl. 1576). their projects are intimately connected, and can only be historiographically explained in tandem. yet the first has been celebrated in the literature as a passionate, semi-extremist twelver mystic, and the second—a sober, experimentalist twelver occult scientist—totally elided. nor has any study to date identified both authors’ primary point of scholarly reference: the new brethren of purity network of imperial timurid and ottoman pythagoreanizing occultists radiating from late mamluk cairo, capital of the lettrist renaissance to which they were consciously heir. to correct such elisions and imbalances, we must forswear the persistent scientistic-cum-religionist dogma that vanishes lettrism and other mainstream occult sciences into the wastebasket, apolitical category that is “mysticism,” thus exiling much of safavid intellection from early modern history of philosophy, of science and of empire. for al-bursī, taking a page from his contemporaries the new brethren, is the first shiʿi author to draw directly on ibn ʿarabī (d. 1240) and aḥmad al-būnī (d. btw. 1225–33) both, the two foremost sunni lettrists of the later islamicate scholarly tradition, representing lettrist theory and lettrist praxis respectively; and dihdār—the most prolific persian author on practical būnian lettrism of the sixteenth century, and hence immediate inspiration for the al-bursī cult of the next—provides us an invaluable window onto how safavid philosophy was actually imperially, occult-scientifically practiced, as well as the evolution of the western grimoire tradition as a whole.
منابع دیجیتالی مرتبط :
نسخه PDF
نویسنده :
Matthew Melvin-Koushki
زبان :
انگلیسی
منبع اصلی :
https://www.academia.edu/32598304/Safavid_Twelver_Lettrism_between_Sunnism_and_Shi%CA%BFism_Mysticism_and_Science_Rajab_al_Burs%C4%AB_vs_Ma%E1%B8%A5m%C5%ABd_Dihd%C4%81r
جنس منبع:
متن
پایگاه :
ذ:پایگاه مجلات
یادداشت :
نوع منبع :
مقاله
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال