بررسی تطبیقی جبر و اختیار در مدرسه حله و اصفهان (با تکیه به آرای خواجه، علامه، فیض و فیاض) | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی تطبیقی جبر و اختیار در مدرسه حله و اصفهان (با تکیه به آرای خواجه، علامه، فیض و فیاض) | کتابخانه مجازی الفبا

فارسی  |   العربیه  |   English  

در تلگرام به ما بپیوندید

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
بررسی تطبیقی جبر و اختیار در مدرسه حله و اصفهان (با تکیه به آرای خواجه، علامه، فیض و فیاض)
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
بررسی تطبیقی جبر و اختیار در مدرسه حله و اصفهان (با تکیه به آرای خواجه، علامه، فیض و فیاض)
ویرایش اثر
مقطع تحصیلی رساله تحصیلی:
کارشناسی ارشد
رشته تحصیلی:
الهیات و معارف اسلامی - علوم حدیث ـ علوم حدیث
محل تحصیل رساله تحصیلی:
دانشگاه قرآن و حدیث، دانشکده علوم و معارف حدیث
تاریخ دفاع:
1395
چکیده :
جبر در افعال و یا اختیار داشتن انسان در کارهایش از مسائل و دغدغه‌های بشر بوده است. متفکران شیعه با توجه گرایش های مختلف کلامی از این امر غافل نبوده و به تبیین آن پرداخته‌اند. بررسی تطبیقی جبر و اختیار از منظر اندیشمندان مدرسه حله (خواجه نصیرالدین و علامه حلی) و اصفهان ( فیض و فیاض) مسئله اصلی این پایان نامه است. با توصیف و تحلیل عبارت های این اندیشمندان و مقایسه آنها می توان به هدف مذکور دست یافت. در مدرسه حلّه خواجه با گرایشات کلامی و با پذیرش تنها برخی از اصول فلسفی از جمله اصل علیت، امر بین الامرین را به علت قریبه در افعال که از سوی انسان است و به علت بعیده که همان اسباب فعل و از سوی خداوند است، تفسیر نموده است، ولی علامه حلّی با روشی متفاوت و متأثر از معتزله تنها اختیار را در افعال انسان عقلاً ثابت نموده و اشاره ای به امر بین الامرین نکرده است. در مدرسه اصفهان که کلام شیعه با فلسفه ترکیب شده و فلسفه بر آن غلبه یافته است، شرایطی را فراهم نموده تا متکلمان این مدرسه نیز با اصول و مبانی فلسفی به تقریر امر بین الامرین بپردازند . فیاض با تبعیت از خواجه، امر بین الامرین را به علت قریبه و علت بعید در افعال تقریر نموده است ولی در نوع علت قریبه با خواجه تفاوت نظر دارد. ایشان علت قریبه را علت معده فعل قلمداد می‌کند که نتیجه آن فاعلیت معده برای انسان است. فیض با مشرب عرفانی همچون استادش ملاصدرا به تلفیق عرفان و فلسفه و کلام با روایات برآمده است و بنابر مبنای وحدت وجود، انسان را تجلی و ظهور خداوند می‌داند. در نتیجه فعل انسان را نیز تجلی فعل خداوند دانسته و فاعل حقیقی را خداوند می داند.
متکلمان و سایر شخصیت ها :
محمد رنجبر حسینی , مهدی نصرتیان اهور
نویسنده :
پدیدآور: روح‌الله حاجی‌محمدی ؛ استاد راهنما: مهدی نصرتیان اهور ؛ استاد مشاور: محمد رنجبر حسینی
زبان :
فارسی
منبع اصلی :
https://ganj.irandoc.ac.ir/
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پایان نامه های ایران داک
یادداشت :
نوع منبع :
رساله تحصیلی , مطالعه تطبیقی
مخاطب :
بزرگسال , تخصصی
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال