معجزه امام حسين(ع) | کتابخانه مجازی الفبا

مي دانيم که پيامبران خيلي معجزه داشتند ولي کتابي از کرامات امام حسين(ع) من خواندم حدود 5 معجزه داشتند مگر آخرين معجزه پيامبر ما حضرت رسول اکرم(ص) قرآن نيست پس چرا بعد از پيامبر باز به طور مداوم معجزه به وجود آمد؟

آنچه از امامان رخ مى‏دهد اصطلاحا «كرامت» خوانده مى‏شود اختصاصى هم به دوران حياتشان ندارد؛ بلكه پس از شهادت نيز تداوم دارد. كما اين كه بارها و بارها شفاى بيماران لاعلاج به وسيله امامان(ع) مشاهده شده است. و ختم نبوت به معناي ختم کرامت اولياء و اوصيا نيست.

توضيح بيشتر:

افعال خارق عادت را به چهار قسم تقسيم كرده‏اند: معجزه، كرامت، اعانت و اهانت. آنچه انبيا دارند معجزه است و آنچه را ائمه و اولياي الهي دارند كرامت و آنچه مؤمنان متوسط واجدند اعانت و آنچه سايرين، نظير مسيلمه كذاب، از آن برخوردارند اهانت است، چنانكه گفته‏اند: وي براي افزايش آب، به درون چاه، آب دهان انداخت و آب چاه خشك شد! اين توهيني است نسبت به او و تثبيتي است نسبت به اصل رسالت رسول اكرم(ص).

خرق عادت اگر با دعوي نبوت و تحدّي (مبارز طلبي) همراه بود معجزه است و اگر با دعوي نبوت همراه نبود كرامت است.

خرق عادت به اذن خداي سبحان جزو شئون ولايت است و اختصاص به رسالت ندارد. فرق آنچه پيامبر مي‏آورد با آنچه غير او مي‏آورد آن است كه پيامبر مستقيماً به خداوند اتكاء تكويني و تشريعي دارد و ديگران به وسيله پيامبر، فيض را از خداوند دريافت مي‏كنند، همان طور كه پيامبر در مسئله خرق عادت به پيش مي‏رود.

محور تأسي و اقتدا به پيامبر، خصوص عمل به ظواهر ديني نيست، بلكه هم عمل به ظواهر- كه آغاز سير است_ و هم عمل به باطن_ كه دسترسي به تصرف در نظام آفرينش و نيز نيل به مراحل فراتر و بهره‏مندي از علوم و اكتشافات غيبي، در گرو آن است_ را شامل مي‏شود. همان گونه كه روح بر بدن مسلط است و اگر قوي شد نه تنها بر بدنهاي ديگران، بلكه به ميزان قوتش بر عالم آفرينش مسلط است. البته همه اين تصرفها به اذن خداست و ذكر جامع «لا حول و لا قوة الا بالله» هرگونه تحول و اعمال قدرت را به عنايت الهي مي‏داند.

بنابر اين سالكان الي الله مي‏توانند اين راه را پيموده، به اعانت و كرامت و بالاتر از آن نايل شده، خرق عادت كنند و به اين وسيله دين مردم را تقويت كرده، مردم را به دينداري علاقمند كنند.

كرامت امري واقعي و محققي است و لذا شما نيازي به اثبات آن نداريد. زيرا مي دانيد كه هم قرآن و هم روايات به صدق وجود آن گواهند و بزرگان و اوليائي همانند آصف بن برخيا را كه از انبياء نيستند صاحب كرامت (انتقال تخت بلقيس به طرفه العين) معرفي كرده اند. اما براي تبيين جواب نخست لازم است كه هويت معجزه را باز شناسيم.

معجزه امر خارق العاده اي است كه به دست خدا (مانند قرآن) يا به دست نبي (مانند مرده زنده كردن عيسي عليه السلام) صورت مي گيرد تا گواه صدق ادعاي پيامبري باشد و شاهدي بر ارتباط او با خدا به شمار آيد و هيچ گاه مغلوب عامل ديگر قرار نمي گيرد و همواره نداي تحدي (هل من مبارز) بر زبان خويش جاري مي کند بنابراين معجزه چند ويژگي مهم دارد: خرق عادت، از سوي پيامبران، گواه بر صدق رسالت و نبوت، مغلوب نشدن و فرياد تحدي. که هر يک از اينها در کتابهاي اصول عقايد به بحث کشيده شده است.

اما کرامت اولياء هم چنان که از نامش پيداست، از اولياء يعني پيروان ژرف رفتار انبياء صورت مي گيرد و اين خود نشان مي هد که گرچه کرامت داراي خصيصه خرق عادت است و به اذن الهي از سوي اولياء صورت مي گيرد ولي هيچ يک از اولياء کرام ادعاي نبوت و رسالت نداشته و به هيچ وجه فرياد تحدي بر زبان مبارک خويش جاري نمي کنند و همين سر تمايز کرامت از معجزه است. ولذا کرامت ميوه اي است که از شاخه خرق عادت معجزه ثمر مي دهد.

در مورد وجه تمايز ميان اعجاز پيامبران و کارهاي خارق العاده مرتاضان چند نکته ملاحظه مي شود:

1. اعجاز انبياء همواره مقارن با ادعاي نبوت است. بدين معنا که هر پيامبري که معجزه اي را ارائه کرده است آن معجزه را دليلي براي اين گرفته که او و پيام او از طرف خداست.

2. اعجاز پيامبران(ص) همراه با تحدي(مبارزه طلبي) است. چنانکه قرآن کريم بعنوان يک معجزه جاوداني از مخاطبين خود خواسته است که مثل و مانند آن را بياورند و آنها را به مبارزه طلبيده است. خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: " اگر جن و انس جمع شوند تا مانند قرآن را بياورند، اگرچه برخي پشتيبان ديگري باشند، نمي توانند مانند آن را بياورند." سوره اسراء آيه88

3. سحر و کارهاي خارق العاده مرتاضان قابل آموزش و تعليم به ديگران است. يعني مرتاض مي تواند به شاگردش سلسه مراتبي را تعليم بدهد تا با طي آن مراحل به انجام کارهاي خارق العاده موفق شود. در حالي که اعجاز انبياء قابل تعليم و آموزش به ديگران نيست.

4. پيامبران مي توانند سحر و کارهاي مرتاضان را ابطال کنند ولي مرتاضان و ساحران نمي توانند اعجاز انبياء را ابطال کنند چنانکه در مورد حضرت موسي(ع) و سحر ساحران فرعون اتفاق افتاد.

5. در برخي موارد کساني نزد انبياء(ع) مي آمدند و از آنها معجزه هاي درخواست مي کردند -البته به انگيزه کشف حقيقت نه منفعت طلبي يا به بازيچه گرفتن مقدسات- و انبياء به درخواست آنها پاسخ مي گفتند. اما اين وضعيت در مورد مرتاضان صادق نيست يعني مرتاضان به يک مرحله اي مي رسند که فراتر از آن مرحله نمي توانند به مطالبات و درخواست ها پاسخ دهند. به عبارت ديگر قدرت مرتاضان بر انجام کارهاي خارق العاده حوزه و قلمرو خاصي دارد که نمي توانند فراتر از آن گام بردارند.

پرسمان دانشجویی