چکیده :
خداوند، بر اساس ربوبیت خود، پیامبران را ارسال و قوانین را از طریق آن‌ها نازل کرده است.
پیامبران اولواالعزم، حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، و محمد (ع)، برنامه‌ریزی راهبردی متأثر از توحید ربوبی را بر اساس سه محور شناخت وضع موجود، ترسیم وضع مطلوب، و راهبردهای نیل به وضع مطلوب اجرا کرده‌اند.
مقالۀ حاضر با بهره‌گیری از روش میان‌رشته‌ای، مراحل بالا را تجزیه و تحلیل کرده است.
یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که پیامبران اولواالعزم (ع) برای نیل به وضع مطلوب، اقدام به طرح و ارائۀ راهبردهای گوناگونی همچون ابلاغ صریح مأموریت، حفظ سرمایۀ انسانی، استقامت و اتکال به خدا، پیوند دادن بین امور معنوی و مادی، بیان نقاط قوت سازمان خود، بسترسازی تداوم چشم‌انداز توحیدی در قرون آینده، انتخاب جانشین و استمرار سازمان، تشکیل حکومت، و تمدن‌سازی داشته‌اند.
برنامه‌ریزی راهبردی پیامبران اولواالعزم (ع) در قضایایی همچون توجه به تمام نیازهای کارگزاران، اهمیت دادن به کار تیمی، پشتیبانی از سرمایۀ انسانی، توجه به عوامل معنوی، نهادینه‌سازی باورهای سازمان برای رقبا، و نهادینه‌سازی فاکتورهای معنوی در سازمان، نسبت به برنامه‌ریزی راهبردی دانش مدیریتی، از امتیازات انسانی، سازمانی، و محیطی برخوردار است.
based on his rubūbiyyah, god sent prophets and revealed legislations through them.
the ulū al-ʿazm prophets (arabic: أولو العَزم, literally: the determined or steadfast)—namely, prophet nūḥ (noah), ibrāhīm (abraham), mūsā (moses), ʿīsā (jesus), and muḥammad (peace be upon them)—implemented strategic planning influenced by tawḥīd al-rubūbiyyah (oneness of lordship or divinity).
this planning was structured around three key axes: understanding the current situation, drawing the desired situation, and strategies to achieve the desired situation.
this study utilizes an interdisciplinary approach to analyze these stages.
the findings reveal that the ulū al-ʿazm prophets (peace be upon them) adopted various strategies to achieve the desired state.
these strategies include communicating their mission, preserving human capital, demonstrating steadfastness and reliance on god (tawakkul), linking spiritual and material affairs, highlighting the strengths of their organizational framework, laying the groundwork for the continuity of the divinity vision in future generations, selecting successors and ensuring organizational continuity, establishing governance, and building civilizations.
the strategic planning of the ulū al-ʿazm prophets (peace be upon them) demonstrates distinct advantages over contemporary managerial strategic planning in areas such as addressing the comprehensive needs of agents, emphasizing teamwork, supporting human capital, integrating spiritual factors, institutionalizing organizational beliefs for competitors, and embedding spiritual elements within the organization.
these advantages are evident in human, organizational, and environmental dimensions.