جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهش با هدف تعیین مؤلفه‌های نظریه ‌کوانتومی و با جستجو در داده‌های‌ اولیه منابع گزینش ‌شده بر اساس پاردایم ‌کوانتومی و با روش پژوهش هرمنوتیک‌‌ فلسفی، در پی این سوال بوده ‌است که از دیدگاه‌ کوانتومی، یادگیری چگونه اتفاق‌ می‌افتد؟ نظریه ‌‌کوانتمی در مقابل نظریه ‌‌سادگی شکل‌ گرفته ‌‌است. در حالی که نظریه ‌سادگی تحت تاثیر فرهنگ مدرنیته و دیدگاه‌های دکارت و نیوتن قرار ‌داشت که اعتقاد‌ داشتند می‌توان پدیده‌ها را به ساده‌ترین شکل‌ خود کاهش ‌داد، نظریه ‌کوانتومی بر کل‌گرایی تاکید دارد و معتقد ‌است که کل اجزای‌ هستی، پویا و در ارتباط ‌تعاملی با یکدیگر هستند. کاهش‌گرایی دکارتی باعث‌ شد به ارتباطات خطی بین پدیده‌ها توجه ‌شود و بر اساس آن معتقد بودند پدیده‌ها قابل پیش‌بینی و کنترل و در نتیجه دارای قطعیت ‌هستند اما دیدگاه‌ کوانتومی به جای سادگی و روابط خطی به پیچیدگی و درهم‌تنیدگی روابط توجه‌ دارد. مباحث مربوط به یادگیری ‌کوانتومی تحت تاثیر نظریه‌ کوانتومی شکل ‌گرفتند. و با تاکید بر کل‌گرایی، درهم‌تنیدگی و ارتباط ‌تعاملی و پیچیده بین پدیده‌ها هم به ظرفیت‌های عینی و بیرونی و هم به ظرفیت‌های ذهنی و درونی توجه ‌کردند و تحت تاثیر دیدگاه‌های روانشناختی شناختی به ظرفیت‌های نیمکره ‌چپ و راست مغز در یادگیری توجه‌ کردند. این دیدگاه به تفکر‌ کوانتمی، یادگیری در کلاس‌های پرشور و نشاط و مشارکتی، یادگیری از طریق حافظه خودآگاه و ناخودآگاه و پردازش‌ داده‌ها و مفهوم‌سازی آنها و چرخه مجدد پردازش مفهوم به عنوان داده ‌ورودی، یادگیری دیداری، شنیداری و حسی حرکتی، یادگیری با توجه به ذهنیت و ارزش‌های یادگیرنده، توجه به زمینه و بافت رویداد و یادگیری و به طور کلی به روش‌ها و فرآیند‌هایی که توجه به کل پدیده و درهم‌تنیدگی را در موضوع یادگیری مد نظر داشتند منجر ‌شد.