جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این کتاب، پروفسور سیمو نشان می دهد که چگونه الاهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F. C. Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک الهی‌دان و مفسر کتاب مقدس تلقی می‌شد، سیمو استدلال می‌کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود و این خوانش فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله‌های کتاب مقدسی او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر تئوسوفی باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط روح و ماده همراه با فلسفه و دین بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تفسیر هگل از فلسفه عرفانی یاکوب بومه (1575-1624) می‌پردازد که در چارچوب استقبال از بومه در قرن‌های 18 و 19، و برداشت خود هگل از عرفان به عنوان رویکردی فلسفی مورد بررسی قرار می‌گیرد. سه بخش این کتاب ارائه می شود: پیشینه تاریخی مواجهه هگل با نوشته های بومه. توسعه دو مفهوم متفاوت از عرفان در آثار هگل؛ و سرانجام رویکرد هگل به فلسفه بومه، که به تفصیل ارجاعات بومه را هم در نوشته‌های منتشر شده و هم در نسخه‌های خطی مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته هگل، بومه «نخستین فیلسوف آلمانی» است. دلیل قرار دادن بومه در همان ابتدای فلسفه آلمان این است که هگل او را با وجود تحصیلات ابتدایی، متفکری عمیق می داند. شیفتگی هگل به بومه عمدتاً به درک عارف از رابطه همزیستی بین خدا و مخالف او، شیطان مربوط می شود: او این را هسته نظری واقعی اندیشه بومه می داند. هگل قصد دارد با تفسیر بومه، محتوای نظری اندیشه خود را از محدودیت های شکل ناکافی و وحشیانه ای که عارف در آن بیان کرده است، رها کند و همچنین بومه را از تعصبات پیرامون نوشته هایش رهایی بخشد و او را محکم در قلمرو فلسفه قرار دهد. و او را از ظلمات باطنی جدا می کند. این کتاب با ترکیب بازسازی‌های تاریخی و استدلال‌های فلسفی، خواننده را در مرحله‌ای مهم در فلسفه آلمان و در نهایت به تحقیق در مورد رابطه بین عرفان و خود فلسفه راهنمایی می‌کند.

در سپهر عرفان اسلامی و عرفان مسیحی همواره عارفان پرآوازه‌ای سر برآورده‌اند که از منظر وحدت به جهان هستی نگریسته‌اند و بینش‌های عرفانی مبتنی بر توحید خویش را مبنایی برای رواداری در رفتار با دیگران قرار داده‌اند. در این میان، دو عارف مسلمان و مسیحی؛ محمد داراشکوه و یاکوب بومه از تأثیرگذارانِ این عرصه هستند. بر همین اساس، مسئله این مقاله چنین است که چه نظام رفتاریِ روادارانه‌ای بر مبنای بینش‌های عرفانی این دو عارف از لابه‌لای کلمات آنان قابل استنباط است. در مقاله حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی و استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از میان مبانی هستی‌شناسی، انسان‌شناسی و نجات‌شناسی موجود در آثار محمد داراشکوه و یاکوب بومه، بینش‌هایی همچون وحدت وجود، سریان عشق در هستی، توحید در مالکیت، توحید در عبادت، اشتراک در خلقت و مانند آنها، استخراج شد و ارزش‌هایی مبتنی بر این بینش‌ها همچون کرامت انسانی، امکان عشق‌ورزی به انسان‌ها، امانت بودن داشته‌ها ارائه گردید. این بینش‌ها و ارزش‌ها، خود رفتارها و کنش‌های روادارانه‌ای مثل ایثار، رفتار نیکوکارانه، محبت و فروتنی را نتیجه می‌دهند که برای همزیستی مسالمت‌آمیز در جهان معاصر از بهترین نمونه‌ها هستند.

ترجمه ماشینی : هدف اصلی این پایان نامه، ارزیابی مجدد نوشته های باطنی ژاکوب بوهمه، پدیده ای در ادبیات اواخر رنسانس آلمان است. پایان نامه به عنوان مطالعه بینامتنی به بررسی تأثیرات قبالا به عنوان منبع اصلی کار ژاکوب بومه می پردازد. به خوبی می‌دانیم که بوهم با قبالیست‌ها، دکتر بالتاسار والتر و آبراهام فرانکنبرگ در تماس بود، حتی اگر هیچ مدرک مستقیمی در مورد محتوای این گفتگوهای شفاهی وجود نداشته باشد. این مطالعه عمدتاً بر اساس شواهد درونی متن، به سه بخش تقسیم می‌شود: الف) قبالا و بوهم، نظریه‌ای مبتنی بر قطبیت هیچ و هستی را آموزش می‌دهند، یعنی الوهیت بی‌اساس در تهی هیچ، باید به گونه‌ای ماهیت پیدا کند. خدا، و به این ترتیب هویت پیدا می کند. (ب) آموزه‌های هر دو، قبالا و بومه، در کیهان‌شناسی به اوج خود می‌رسند، پیدایش «جهان» که توسط ده سفیرو قبالایی و ده شخصیت قدرتمند آتش بومه تشکیل شده است. کیهان‌ها در هر دو آموزه شامل چهره موازی انسان اولیه به عنوان ایده خدا در طبیعت و طبیعت در خدا است. ج) بارزترین پیوند بین قبالا و بوهم رویکرد آنها به مسئله شر است. بر خلاف فلسفه افلاطونی، شر وجود ماهوی خود را دارد. منشأ شر در درون نظم الهی قرار دارد، در درون خدا، جایی که شر کارکردهای ایجاد نظم در کیهان و ایجاد محدودیت برای یک الوهیت نامحدود را دارد. شر با همه پیامدهای اخلاقی اش تنها در انزوا از جایگاه اصلی خود در نظم کیهانی شکل می گیرد و بدین ترتیب نمایش وجودی انسان را آغاز می کند. بومه، کابالیست مسیحی، با این آموزه متافیزیکی، سنت فلسفی و هرمنوتیکی (شلینگ، نیچه، هایدگر) را آغاز می کند که هنوز در جریان است. در بحث کنونی در مورد نظریه ادبی، بوهم دوباره به عنوان یک قهرمان در توسعه پست مدرنیسم مهم است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به عنوان یک اثر بورسیه اصلی در زمینه مطالعات دینی و روانشناسی (RPS) ارائه شده است. من از طریق حفظ هرمنوتیکی کتاب راه به سوی مسیح یعقوب بومه در «مکالمه» با آثار منتخب مارتین هایدگر، پرسش از رابطه تخیل با عمل مذهبی را بازیابی می‌کنم، با توجه به پتانسیل‌های دگرگونی‌های جهان که از طریق این رابطه آشکار می‌شود، به منظور ایجاد یک رابطه جدید. گزینه هرمنوتیکی برای میدان RPS در مورد این سوال مهم. این گزینه هرمنوتیک جدید به گونه‌ای توسعه یافته است که از سازگاری خرابکارانه با هرمنوتیک روانکاوانه - کوینی حوزه ما - اطمینان حاصل کند و در عین حال امکان‌های رادیکال خاصی برای تفسیر در مورد تخیل، میل، اعمال مذهبی و دگرگونی‌های جهان را باز کند. در طول توسعه پایان نامه، مسائل مربوط به سنت های باطنی غرب - به ویژه الهیات مسیحی - توبه، گناه، مرگ، تولد جدید، استعفا (Gelasenheit)، تفکر، و برخورد رادیکال با سوفیا برای بررسی مطرح می شود. علاوه بر این، این پایان نامه هرمنوتیک خود را از جهت گیری هدایتگر یک هستی شناسی تضعیف کننده توسعه می دهد که راهی را برای "بازگشت دین" در گفتمان هرمنوتیک پست مدرن، همانطور که توسط جیانی واتیمو بیان شد، باز می کند.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور Simuț نشان می دهد که چگونه الهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F.C.Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک الهی‌دان و مفسر کتاب مقدس تلقی می‌شد، سیموئز استدلال می‌کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود، و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله‌های کتاب مقدس او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر نظریه باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با پیوند بین فلسفه و دین قرار گرفت.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور سیمو نشان می دهد که چگونه الاهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F. C. Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک متکلم و مفسر کتاب مقدس تلقی می شد، سیمو استدلال می کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله های کتاب مقدسی او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر تئوسوفی باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی از موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با فلسفه و دین قرار گرفت.