جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ایلانا می مایند در کتاب تبعید و دیگری: اخلاق شینران و میمونیدس استدلال می کند که شینران (1173-1263)، بنیانگذار بودیسم سرزمین خالص واقعی (جودو شینشو)، و میمونیدس (1138-1204)، فیلسوف یهودی، محقق تورات، و پزشک، هر دو عمیقاً تحت تأثیر شرایط تبعید خود قرار گرفتند، همانطور که در ساختار اخلاق آنها نشان داده شده است. این کتاب با کنار هم قرار دادن تجربیات تبعیدی دو معاصر که از نظر جغرافیایی و فرهنگی از هم جدا هستند و در عین حال نگرانی‌های مشابهی دارند، مرزهای مطالعات شین بودایی و مطالعات یهودیت را گسترش می‌دهد. این نشان می‌دهد که ادغام در یک محیط جدید برای شینران و ترکیب خلاقانه فرهنگ‌ها برای میمونیدها به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا مسائل خاصی را از موضع خارجی‌های همدل ببینند. می مایند نشان می دهد که تجارب بیوگرافی این دو متفکر که نسبت به افراد مورد غفلت و رنج دیده حساسیت نشان می دهند، با شرایط تبعید و زندگی پراکنده در جوامع کثرت گرا که زندگی افراد، جوامع و جوامع بسیاری را در قرن بیست و یکم تعریف می کند، طنین انداز است.

مسئله این تحقیق، بررسی معناشناسی صفات الهی از دیدگاه موسی بن میمون و علامه حلی، به منظور شناخت دیدگاه دو جریان اصلی و تأثیرگذار اسلامی و یهودی در باب توحید صفاتی، بررسی اشتراکات و اختلافات، مشخص کردن نقاط ضعف و نقد آن‌ها، و بهره‌وری از آن‌ها در جهت رفع مسائل کلامی است. این پژوهش، به روش کتابخانه ای و توصیفی ـ تحلیلی با رویکرد مقایسه‌ای- انتقادی صورت پذیرفته است. بر اساس یافته‌های تحقیق، هر دو اندیشمند در زمره پیروان الهیات سلبی قرار می‌گیرند و از حیث معناشناسی صفات، دارای رویه مشابهی هستند. ابن میمون آن‌چه از اوصاف ذاتی را به صفات سلبی و صفات فعلی خدا ارجاع می‌دهد و آن‌ها را به دلیل محذوریت تشبّه خدا با مخلوقات، به شکل ثبوتی نمی‌پذیرد. علامه حلی نیز صفات ذاتی را به صورت سلبی و نفی ضد صفات و یا به صورت فعلی معنا می‌کند و معتقد است که می‌توان از این طریق به معرفتی از خداوند رسید.