جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رساله حاضر، به بررسی تطبیقی «آیه علم الکتاب»، در دو مکتب شیعه و سنی می پردازد. روش پژوهش کتابخانه ای و مطالعه منابع و کتاب های در دسترس است. در تفسیر آیه، برخی گفته اند: مراد خداوند از «من عنده علم الکتاب» خود خداوند است. ولی این استنباط ضعیف و مردود است. بعضی پنداشته اند: منظور، مؤمنان اهل کتاب، همچون عبدالله بن سلام، سلمان فارسی و تمیم داری و ... هستند. اما اینان، پس از هجرت به اسلام گرویده اند، در حالی که سبک و سیاق سوره به سور مکی شبیه است. حتی اگر مدنی هم باشد، آیه آخر، مکی است. در اخبار متعدد قریب به تواتر از شیعه و سنی آمده است که مقصود، حضرت علی علیه السلام است و به تبع آن ائمه علیه السلام را نیز شامل می شود. حال، اگر مراد از کتاب، قرآن باشد، آنان عالم به ظاهر و باطن (بلکه تا هفتاد بطن) و تأویلات قرآن هستند و اگر منظور، لوح محفوظ باشد، عالم به ان، لیکن با توجه به اخبار آمده درباره قضیه وصی حضرت سلیمان علیه السلام، که تخت بلقیس را در یک چشم برهم زدن حاضر نمود و تقابل آن آیه با آیه مورد نظر محتمل است منظور، اسم اعظم الهی باشد که «آصف»، تنها یک جزء آن را می دانست؛ ولی علی علیه السلام و ائمه علیه السلام هفتاد و دو جزء آن را می دانند و یک جزء باقیمانده، در علم غیب، ویژه خداوند تبارک و تعالی است.