جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مساله تساوی یا عدم تساوی اسلام و ایمان از بحث هایی بوده است که در میان متکلمان اسلامی از صدر اسلام مطرح بوده است. نظر امام علی(ع) به عنوان اولین امام معصوم در رابطه با اسلام و ایمان و مرز میان این دو هدف این تحقیق است. برای این منظور با توجه به اینکه نهج البلاغه اثر ماندگار سید رضی است ابتدا زندگی پربار سید رضی مورد بحث قرار گرفته است و سپس به دیدگاه امام علی(ع) در رابطه با اسلام و ایمان پرداخته شده است . می توان گفت در نهج البلاغه اسلام به دو معنا به کار رفته است که ای دو معنا به نحوی با معنای لغوی اسلام که همان تسلیم شدن است سازگار می باشد. ‎۱ اسلام ظاهری: یکی از معنای به کار رفته شده اسلام در نهج البلاغه اسلام ظاهری یا اظهار شهادتین یا همان اسلام در اصطلاح فقهاست. که این معنا با معنای لغوی اسلام سازگار است. در اسلام ظاهری نیز تسلیم شدن وجود دارد. اما انقیاد تسلیمی که فقط زبان منقاد است. ‎۱ اسلام حقیقی: اسلام حقیقی نیز از معانی به کار رفته اسلام در نهج البلاغه است در این اسلام فرد در تمام ابعاد تسلیم و منقاد است این معنا از اسلام نیز با معنای لغوی سازگار است. و ایمان از دیدگاه امام علی(ع) شناخت قلبی و اقرار زبانی و عمل به ارکان است می توان گفت در نظر امام علی(ع) رابطه اسلام ظاهری با ایمان رابطه عام و خاص است. بدین معنا که هر ایمانی اسلام است و هر مومنی مسلمان است. اما هر اسلامی، ایمان نیست لذا هر مسلمانی مومن نیست لذا این معنا از اسلام اخص از ایمان است. در رابطه اسلام حقیقی با ایمان رابطه تساوی می باشد. یعنی هر مومنی مسلمان حقیقی و هر مسلمان حقیقی مومن است و اسلام و ایمان یک چیز می باشند./