جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چگونگی حقوق و تکالیف متقابل شهروندان و دولت یکی از مهم‌ترین موضوعات حوزۀ علوم اجتماعی و سیاست به‌ویژه در جوامع امروزی است. به‌موازات تغییر ساختارهای سیاسی و اجتماعی در جوامع، پدیدارشدن دولت مدرن مفهوم شهروندی و نقش شهروند به‌مثابۀ یکی از مهم‌ترین عناصر اجتماعی در جامعۀ مدرن، حقوق سیاسی و اجتماعی و تکالیف دوسویۀ دولت و شهروندان در نقطۀ تمرکز اندیشمندان حوزۀ علوم اجتماعی و فیلسوفان سیاسی قرار گرفت. در این پژوهش، مسئلۀ شهروندی از منظر السدیر مک‌اینتایر و جان‌ رالز که نمایندگان دو رویکرد جماعت‌گرا و لیبرال هستند، بررسی شده است. همچنین نسبت‌سنجی میان آرای فارابی با این دیدگاه‌ها صورت گرفته است. فارابی صورت‌بندی مناسبات افراد با مدینه را با مفهوم «اهل مدینه» ترسیم می‌کند. بررسی تطبیقی دو مفهوم «شهروندی» و «اهل مدینه» سبب می‌شود شناخت بومی‌تری از مناسبات افراد در زیست مدنی کسب شود. در این مطالعه تلاش شده است با رویکردی توصیفی-تحلیلی با روش تطبیقی به بررسی مقایسه‌ای مؤلفه‌های مقوم مفهوم شهروندی و ابعاد مرتبط با آن در اندیشۀ فارابی، مک‌اینتایر و رالز پرداخته شود. یافته‌های این مطالعه حاکی از آن است که میان رالز و مک‌اینتایر در چارچوب مفهوم شهروندی تفاوت عمیقی وجود دارد، اما در برخی مؤلفه‌ها مانند تقدم خیر عمومی بر حقوق و منافع فردی مشابهت و نزدیکی میان اندیشۀ فارابی و مک‌اینتایر وجود دارد.

ترجمه ماشینی : جهت گیری دعوت به کار نشان دهنده بذری است که در ادبیات «کار به عنوان فراخوان» به طور تصاعدی در حال رشد جوانه زده است. اولین بار توسط رابرت بلا، ریچارد مدسن، ویلیام سالیوان، آن سویدلر و استیون تیپتون در عادات قلب در دهه 1980 بیان شد. تحلیل انتقادی زیر از ادبیات «کار به مثابه فراخوان»، و به‌طور خاص‌تر از بنیان اخلاقی جهت‌گیری فراخوان، برای دو مخاطب خاص در نظر گرفته شده است. مخاطب اول به طور گسترده شامل یک گروه بین رشته ای از محققانی است که در زمینه اخلاق تجاری، مدیریت، روانشناسی سازمانی، و روانشناسی حرفه ای و سایر زمینه های تحصیلی کار می کنند. در میان علاقه فزاینده این محققان به ایده "کار به عنوان یک فراخوان"، ساختار تشریحی تحقیقات آنها به طور قابل توجهی مشابه است. تصورات آنها از "کار به عنوان یک فراخوان" تاکید می کند که کار باید احساس عمیقی از رضایت شخصی را برای افراد فراهم کند. به ویژه، آنها پیشنهاد می کنند که کار باید یک منبع درمانی از معنای فردی باشد. برای اطمینان از این معنا، آنها تمرکز آشکاری بر خود و تأکید بر پیگیری بدون محدودیت ترجیحات شخصی دارند. در بیشتر موارد، محققان در ادبیات «کار به عنوان یک فراخوان» تمایل دارند مفاهیم «کار معنادار» را ارائه دهند که از ملاحظات اخلاقی در مورد «کار خوب» جدا است. در حالی که این گروه وسیع از محققان در تحقیقات خود در مورد «کار به عنوان یک فراخوان» به وفور به جهت گیری فراخوانی اشاره می کنند، سوء تفاهم عمیقی در ادبیات وجود دارد تا جایی که مفاهیم «کار معنادار» از مفاهیم «کار خوب» جدا شده است. به این مخاطب گسترده‌تر، در اینجا نشان می‌دهم که آنها متوجه نیستند که ادبیات علمی آنها در مورد «کار به‌عنوان یک فراخوان» تا چه اندازه با پایه‌های اخلاقی جهت‌گیری دعوت بلا و دیگران مخالف است. یعنی، من استدلال می‌کنم که اگر Bellah و همکاران، تعبیر فراخوانی به‌عنوان جهت‌گیری به کار را در ادبیات وجود نخواهد داشت. ابتدا جهت گیری فراخوانی را به عنوان حائلی در برابر تعقیب غیرقانونی ترجیحات شخصی بیان نکرده بود. بنابراین، من ادعا می‌کنم که این گروه وسیع‌تر از محققان یا باید مفهوم «کار به‌عنوان یک فراخوان» را کنار بگذارند یا با چارچوب فضیلت مناسبی که زیربنای جهت‌گیری فراخوانی است، درگیر شوند. با این حال، من گمان می‌کنم که تعدادی از این محققین در پذیرش چارچوب فضیلتی که به‌طور جدایی ناپذیری با جهت‌گیری دعوت مرتبط است، مردد باشند. به همین دلیل، بسیاری از کارهای بعد از فصل 2 به مخاطبان محدودتری از اخلاق‌شناسان مک اینتایر اختصاص داده شده است. همچنین به چند محقق از گروه گسترده‌تر «کار به عنوان فراخوان» اختصاص داده شده است که من به آنها اعتماد دارم که نمی‌خواهند به‌صورت تصادفی به زبان فردگرایی که در ادبیات نفوذ می‌کند، پس از افشای نقاب آن باقی بمانند. شاید با گذشت زمان، آنها حتی به اخلاقیات تجاری مک اینتایر تبدیل شوند. در واقع، چارچوب اخلاقی مناسبی که زیربنای ادبیات «کار به‌عنوان یک فراخوان» است، به‌طور فعال توسط گروه محدودتری از اخلاق‌شناسان مک‌اینتایری، که همگی مخاطبان اصلی من را برای تحقیق در اینجا نمایندگی می‌کنند، کار می‌کند. برای جامعه مک اینتایر، من امیدوارم که نه تنها فهرست کاملی از گرایش‌ها در ادبیات «کار به‌عنوان فراخوان» که باید در برابر آن‌ها مقاومت کرد، ارائه کنم، بلکه تصویری از تمام راه‌هایی که جهت‌گیری کلام بلا و همکاران به طور کامل انجام می‌شود، ارائه دهم. با فلسفه اخلاقی مک اینتایر - به ویژه نظریه او در مورد فضایل و کالاهای مشترکی که فضایل حفظ می کنند، پیوند خورده است. جهت گیری فراخوانی بلا و همکاران بر چشم انداز «کار خوب» استوار است، و این دیدگاه «کار خوب» متکی بر روایت مک اینتایری از فضایل است که به سمت دستیابی به سه نوع متمایز از کالاهای مشترک هدایت می شود: ) اهداف خوب و ارزشمند شیوه های محل کار، (ب) کالاهای زندگی فردی، و (ج) کالاهای جوامع - یا، به طور گسترده تر، منافع یک جامعه خوب. علاوه بر این، به جامعه مک اینتایر نشان داده می‌شود که دیدگاه‌های «کار خوب» که با جهت‌گیری فراخوان تداوم می‌یابد، با چشم‌اندازی ظریف از همکاری کثرت‌گرایانه همراه است که مک اینتایر و بلا و همکاران. اشتراک گذاری. (من پیش بینی می کنم که این برای بسیاری از خوانندگانی که با توصیف معمول و گمراه کننده مک اینتایر به عنوان یک فرقه گرا آشنا هستند شگفت آور باشد). بلا و همکاران و همچنین دیدگاه مک اینتایر از کثرت گرایی برای تحقیق در مورد جهت گیری فراخوانی اهمیت دارد، زیرا این ارقام نشان می دهد که افراد در محل کار مدرن متاخر از سنت های دینی و انسانی متعددی مطلع شده اند، که همه آنها به طرق مختلف معنای نهایی و خوبی را نشان می دهند. شناخته شود. بینش‌های مذهبی و انسانی متمایز از معنای غایی در واقع بر خوبی درک شده از دعوت فرد تأثیر می‌گذارد. از این رو، ما باید به ماهیت چند معنایی و چندوجهی حسابداری برای خوبی یک دعوت خاص توجه کنیم (یعنی یک پزشک بودایی در سنت پزشکی غربی احتمالاً خوب را بیان می کند.

ترجمه ماشینی : تئوری اخلاقی مدرن تجدید علاقه به فضایل را تجربه کرده است. نظریه فضیلت که مدت‌ها به گذشته باستان و قرون وسطی منتقل شده بود، اکنون توسط بسیاری به عنوان جایگزین مناسبی برای نظریه‌های اخلاقی کانتی و فایده‌گرای غالب در نظر گرفته می‌شود. Alasdair MacIntyre یک شخصیت مرکزی در این جنبش است که کارش یک پروژه در حال گسترش و در عین حال سازگار و تأثیرگذار برای پرداختن به مسائل اساسی در نظریه اخلاقی و فرهنگ آمریکایی را تشکیل می دهد. با این حال، بسیاری از ایده‌های او توسط جان دیویی پیش‌بینی شده بود، او همچنین در مورد فضایل در زندگی اخلاقی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. این کتاب، همانطور که بود، نقدی از مک اینتایر توسط دیویی ارائه می‌کند که به این دو فیلسوف اجازه می‌دهد درباره ماهیت و منشأ فضائل و اهمیت آنها برای داشتن یک زندگی خوب گفتگو کنند. استفان کاردن استدلال می کند که دیویی دیدگاه جامع تری نسبت به فضایل دارد و مقایسه دقیق ایده های آنها چندین ضعف مهم را در موقعیت مک اینتایر نشان می دهد. >

ترجمه ماشینی : نظریه های فلسفی دین اغلب به حقایق فرضی در مورد نحوه تغییر ادیان و به ویژه به نقش مبتکران متوسل می شوند. این در مورد نظریه هایی که بر اولویت تجربه و اولویت زبان تاکید می کنند صادق است. در این پایان نامه از مطالعه موردی تاریخی نوآوری در دین به عنوان شاهدی بر نارسایی هر دو نوع نظریه استفاده می شود و پیشنهاد می کند که همان شکل نظریه "نهاد" مبنایی برای یک نظریه رضایت بخش تر از دین باشد. به گزارش های ویلیام جیمز و آلاسدیر مک اینتایر در مورد دین و پیامدهای آنها برای نقش مبتکران توجه شده است. نشان داده شده است که مطالعه موردی جورج فاکس، که هر دو به آن استناد می‌کنند، هیچ‌کدام را تایید نمی‌کند، اما در صورتی که به طور رضایت‌بخشی برای توصیف نوآوری باشد، چندین الزام کلی برای یک نظریه دین مطرح می‌کند. مشکلاتی که در برآوردن این الزامات در هر دو نظریه تجربه گرایانه و نظریه های فعلی ناشی از ایده های فران ویتگنشتاین در مورد زبان به وجود می آید بررسی شده است. مشکلاتی که در تلاش برای تنظیم نظریه‌های نهادی در حوزه زیبایی‌شناسی با آن مواجه می‌شوند، در نظر گرفته می‌شوند. هر نوع نظریه یا نظریه ذات‌گرایانه که نهادها را صرفاً بر اساس بدن افراد می‌بیند مردود است. نهادها به عنوان شکل‌های تکراری رفتار توصیف می‌شوند که برای یک جامعه انسانی معنای خاص یا بیانی دارند. نشان داده می شود که مفاهیم محوری ادیان - فعالیت های مذهبی، اشیاء مذهبی و تجربیات دینی - مفاهیمی نهادی هستند. این انتقادها مبنی بر اینکه یک نظریه نهادی ناگزیر به اشکال غیرقابل قبول ذات گرایی، نسبی گرایی و طبیعت گرایی منجر می شود، وجود دارد و نشان داده می شود که بی اساس است. نتیجه‌گیری می‌شود که می‌توان یک نظریه نهادی از دین تنظیم کرد که توصیف رضایت‌بخشی از نوآوری در دین ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : آلاسدایر مک اینتایر رویکردی روایی به فلسفه اخلاق پیش می‌برد که در آن حقیقت در اخلاق از طریق روایت داستان‌های سنت‌های اخلاقی متضاد جستجو می‌شود. منتقدان اغلب استدلال می‌کنند که رویکرد روایی مک اینتایر به فلسفه اخلاق مستلزم نسبی‌گرایی است زیرا حقیقت اخلاقی عینی را انکار می‌کند، نمی‌تواند راهی برای قضاوت بین ادعاهای حقیقت سنت‌های رقیب ارائه کند، و/یا دلالت بر این دارد که تعهد فرد به یک سنت خاص باید خودسرانه تعیین شود. . این پایان‌نامه استدلال می‌کند که فلسفه اخلاق مک اینتایر مشمول اتهامات نسبی‌گرایی نیست که منتقدان بر علیه آن ترغیب می‌کنند. او روایت را رویکردی به فلسفه اخلاق می‌داند که از طریق آن عمل، زندگی انسانی و جستجوی خیر قابل فهم است. در نظر گرفتن این کاربردهای کمتر مشکل ساز روایت به نشان دادن معنای مک اینتایر از روایت کمک می کند. انجام این کار همچنین استفاده جنجالی‌تر او از روایت را که به تحقیق اخلاقی مربوط می‌شود، نشان می‌دهد. هر یک از سه فصل باقی‌مانده، یکی از اتهامات نسبی‌گرایی فوق‌الذکر را که علیه فلسفه اخلاق مک اینتایر مطرح شده است، در نظر می‌گیرد. فصل دوم «چالش پرسپکتیویست» را مورد بررسی قرار می دهد، این ادعا که فلسفه مک اینتایر نه میل به حقیقت اخلاقی عینی دارد و نه اجازه می دهد. این پایان نامه استدلال می کند که مک اینتایر با پیشبرد یک گزارش قوی و واقع گرایانه از حقیقت بر چالش دیدگاه گرایی غلبه می کند. فصل سوم «چالش نسبی گرایانه» را در نظر می گیرد، این انتقاد که مک اینتایر نمی تواند راهی برای داوری بین ادعاهای حقیقت سنت های رقیب ارائه کند. این پایان نامه بر اساس نظریه او در مورد اینکه چگونه یک سنت می تواند سنت دیگر را در رابطه با ادعاهای حقیقت شکست دهد، استدلال می کند که او بر چالش نسبی گرایی غلبه می کند. فصل چهارم "چالش خاص گرایانه" را ارزیابی می کند، این ادعا که فلسفه اخلاقی مک اینتایر برای نسبی گرایی باز است. ناتوانی در ارائه دلیل برای فردی خارج از تمام سنت های اخلاقی برای التزام به یک سنت به جای سنت دیگر. در حالی که مک اینتایر هنوز پاسخی به چالش خاص گرایی منتشر نکرده است، این پایان نامه استدلال می کند که خاص گرایی او او را وادار می کند که مفهوم کسانی را که خارج از تمام سنت ها هستند رد کند. با رد این تصور، او می تواند با موفقیت بر چالش خاص گرایی نیز غلبه کند.

ترجمه ماشینی: این بحث عمده نگاهی دارد به برخی از مهم ترین مسائل اخلاقی که امروزه توسط برخی از متفکران برجسته جهان با آن روبرو هستیم. از جمله مقالاتی از متفکران برجسته، مانند یورگن هابرماس، آلاسدایر مک اینتایر، جولیا کریستوا و پل ریکور، نکته برجسته کتاب - مصاحبه با ژاک دریدا - در دسترس ترین بینش را در مورد تفکر او در مورد اخلاق و سیاست برای چندین سال ارائه می دهد. این مقالات با بررسی موضوعاتی از تاریخ، حافظه، رویزیونیسم، و خود و مسئولیت گرفته تا دموکراسی، چندفرهنگی، فمینیسم و ​​آینده سیاست، در پنج بخش موضوعی دسته‌بندی می‌شوند: * هرمنوتیک * ساختارشکنی * نظریه انتقادی *روانکاوی * اخلاق کاربردی هر بخش چالش‌های ناشی از اخلاق و اینکه چگونه تفکر انتقادی فلسفه امروز را دگرگون کرده است، بررسی می‌کند. «اخلاق پرسشگری» مروری بی‌نظیر از وضعیت تفکر اخلاقی امروز توسط برخی از برجسته‌ترین فیلسوفان جهان ارائه می‌کند.

دین به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مقوله‌های خیر (زندگی خوب)، نقش ویژه‌ای در هدف‌گذاری و معنابخشی به زندگی انسان ایفا کرده و با عرضۀ آموزه‌هایی معطوف به زندگی مطلوب، به «فرارَوی» انسان از آنچه به آن دچار است، تغییر زندگی و گذار از «هست» به «باید» یاری می‌رساند. در عین حال، ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر زیست جمعی و نقش انکارناپذیرِ زمینه‌ها و نهادهای اجتماعی چون دولت در حیات انسان موجب شده است تا سنجشِ نسبت «جامعه» با «خیر» به یکی از دغدغه‌های خاطر اندیشمندان بدل شود و در این ‌بین اخلاق سیاسی از دیرباز، متکفل ارائۀ رهیافت مناسبی در باب نسبت نهاد دولت با دین بوده است. نوشتار حاضر در راستای بررسی تحولات اخلاق سیاسی در غرب، پس از تحلیل اجمالیِ فراز و نشیب‌های تاریخیِ مسیحیت از قرون وسطی تا دوران معاصر، به ایدۀ غالب سیاسی یعنی بی‌طرفی دولت در قبال دین می‌پردازد و در آخر، رویکرد انتقادی کمال‌گرایی که در اواخر سدۀ بیستم و توسط نوفضیلت‌گرایانِ غربی احیا شده است، از نظر خواهد گذشت. رویکرد اخیر در نقد معضلات ناشی از تکثر اخلاقی غرب،خواهان احیای دین به‌مثابۀ منبع تشخیص گزاره‌های اخلاقی، ‌انگاری اخلاقی و تقویت جماعت است و پیرو تفکر ارسطویی، رسالت دولت در قبال خیر و نقش تربیتی این نهاد را یادآوری می‌کند.

چگونگی ارتباط اخلاق و جامعه، همواره یکی از مهم‌ترین پرسش‌های پیش‌رویِ اندیشمندان اجتماعی و فلاسفه بوده است. در آغاز دورۀ موسوم به روشنگری، اخلاقِ غایت‌مدار که دستاورد فلاسفۀ یونان باستان از جمله ارسطو بود، به حاشیه رانده شد و عقل خودبنیاد، در کانون همۀ داوری‌های اجتماعی قرار گرفت. در واکنش به چنین وضعیتی، جماعت‌گرایان با نقد ارزش‌زدایی از فلسفه در عصر مدرن، مکانیزمی برای ایجاد ساختار اخلاقی پیشنهاد دادند که با توسل به سنت ارسطوئی قابل تحقق است. مک‌اینتایر، به‌عنوان‌ یکی از مهمترین اندیشمندان در نحلۀ جماعت‌گرایان، با تاکید بر سنت اخلاقی ارسطوئی معتقد است فرد جدا از سنت، تاریخ و ظرف جامعه نمی‌تواند خردمند تعریف شود و تنها می‌بایست بستر لازم را برای سعادت جامعه از طریق گسترش "فن اخلاقی زیستن" فراهم نمود. برهمین اساس پرسش مدنظر این پژوهش، بر چیستی رابطه جامعه و اخلاق در سنت فلسفی اندیشه غربی ازنظر جماعت‌گرایان و همچنین چگونگیِ ارائۀ پاسخ مک‌اینتایر ساخت یافته است. به نظر می‌رسد مک‌اینتایر با نقد تفکر مدرن به مسئله عقل و ارزش‌های اخلاقی در جامعه از منظر رویکردهای فلسفی غرب پرداخته و مکانیزم ایجاد ساختار اخلاقی را با ایدۀ "گزینش بهترین معیارها " و "فن اخلاقی زیستن" موردتوجه قرار داده است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-هنجاری با درنظرگرفتن انتقادهای مطرح‌شده از سوی جماعت‌گرایان در رابطه با گسست رابطۀ اخلاق و جامعه، می‌کوشد تا به پیشنهادهای مک‌اینتایر برای تحقق ساخت یک جامعۀ اخلاقی در درون فرهنگ غربی بپردازد.