جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از هیجان انگیزترین نظریه هایی که در فیزیک کوانتوم مطرح گردیده، قضیه “اورت” است که در مورد وجود جهان های موازی صحبت می کند. “هیو اورت” دانشجوی دکترایی بود که تصمیم گرفت در پایان نامه دکترای خود، امواج کوانتوم را به عنوان مبنای احتمال وقوع هر چیزی در نظر نگیرد، بلکه آن را مبنای اتفاقاتی بداند که حتما به وقوع می پیوندند. دلیل این که این قضیه تا این حد گیج کننده است این است که در واقع موج کوانتومی در فضا-زمان احتمال اتفاقات، پرسه می زند. احتمال اتفاقاتی که ممکن است با یکدیگر متناقض هم باشند! به عنوان مثال وقتی شما سکه ای را به هوا می اندازید، وقتی به زمین رسید یا شیر و یا خط را نشان می دهد و هیچ گاه در یک زمان هر دو روی سکه را نشان نخواهد داد. اما در سکه ی کوانتومی، احتمال آمدن شیر و یا احتمال آمدن خط، همواره برابر است. اما چگونه این امواج کوانتوم واقعیت ها را می سازند؟ “اورت” و دیگر همکارانش به دنبال جوابی بودند که تمام احتمالات موجود را در بر داشته باشد و در نهایت به ایده جهان های موازی دست یافتند. بر طبق این نظریه به تعداد احتمالات ممکن، “جهان” وجود دارد و هر یک از احتمالات در یکی از این جهان ها اتفاق می افتد. بر این اساس، وقتی سکه ای را بالا می اندازید، با توجه به این که سکه دو رو دارد پس دو دنیا مسئول نتیجه به پایین افتادن سکه هستند؛ در یک دنیا سکه روی شیر را نشان می دهد و در دنیای دیگر سکه روی خط را. جالب تر این که شما کسی هستید که در هر دو دنیا شاهد نتایج متفاوت انداختن سکه هستید! شما در همه این دنیاهای موازی حضور دارید.