جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اکنون بخت‌یارم که با معرفی کتاب کوچکم «میم مثل محمد(ص)» با شما هم‌سخنم. این کتاب محصول چندین سال تدبر و تأمل من در باب پیامبرخاتم(ص) است. پیامبری که ما چندان با او مأنوس نیستیم اگرچه تماماً برای او خم و راست می‌شویم. در ادامه بیشتر در باب مفاد کتاب سخن خواهم گفت اما پیش از آن چند تقدیر و تشکر.

استاد تاریخ اسلام گفت: سیر تحول نگاه اروپائیان به پیامبر (ص) نشان می‌دهد که هرچه ارتباط آنها با شرق بیشتر شده نگاه آنها به پیامبر (ص) جنبه ایجابی بیشتری پیدا کرده و کینه‌ها رنگ باخته است.

در مواجهه با متون دینی و تاریخ مسلمانی می‌باید از مواردی مدد گرفت. باید پای اموری را به میان آورد تا فهم صحیح از رسالتِ نبی حاصل آید. چیست آن معیارها و به کدامین امور می‌باید چنگ انداخت و فهم دینی را منضبط و روشمند ساخت؟

با اینکه تغییر و تحولات فکریِ صاحبانِ اندیشه و ارجاع، معمولاً نامنتظَر است و تعجب‌برانگیز، اما ممنوع و مذموم هم نیست و به یک اعتبار می‌تواند نیکو و پسندیده نیز باشد؛ چرا که خود گواه بر جست‌وجوگری و بی‌قراریِ ایشان است در نیل یا تقریب به حقیقت. همین فعلِ نیکو اگر به قصد جلب توجهات باشد و بی‌اعتنا و اذعان به خطاهایِ پیش از این رفته، طبعاً ناپسند محسوب خواهد شد و غیر صادقانه. اولی را اگر مقتضای علم بدانیم؛ دومی بلاشک، خلاف اخلاق است و به دور از خصال و مشربِ عالمان.

سبک‌شناسی جایگاه مهمّی در کشف ویژگی‌های زبانی آثار ادبی دارد. قرآن به عنوان معجزه جاویدان پیامبر (ص) که کتابی همه‌جانبه است، آکنده از جنبه‌های زبانی و سبک‌شناختی می‌باشد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی به بررسی زبانی سوره محمد(ص) در چهار سطح آوایی، صرفی، نحوی، واژگانی، و نیز کشف زوایای ادبی آن پرداخته است. مهم‌ترین یافته جستار حاضر این است که بین مضمون آیات سوره محمد(ص)با آواهای به کار رفته در واژگان آن انسجام وجود دارد. آنجا که روی سخن با کفّار و جهاد با آنان است، لحن کوبنده‌ غالب است و این امر در نوع آواها و صفات آن‌ها قابل رصد می‌باشد. اما جایی که خداوند با مؤمنان سخن می‌گوید، زبان نرم و ملایمی به کار رفته است. مختوم شدن غالب فواصل به حرف «میم» در این سوره یکی از ویژگی‌های سبکی است است که نقش مهمّی در استمرار ضرباهنگ سوره ایفا نموده‌ است. همچنین وجود مقطع بلند باز در 86 درصد از فاصله‌های آیات نیز دیگر ویژگی سبکی سوره است که تلفظ آن نسبت به مقطع‌های دیگر از طول زمانی بیشتری برخوردار است، و این مسأله به خلق ضرباهنگی که دایر بر شدّت، حدّت، خشونت، تشویق به جهاد، و تصویر جنگ مؤمنان و کفّار است، کمک نموده است. این انسجام حتّی در سطوح نحوی و واژگانی نیز تجلّی یافته، و به خاطر همسویی با سیاق کلّی سوره و تأثیرگذاری واژگان، برخی ساخت‌های نحوی از استعمال رایج خارج شده، و لهجه‌ی خاصی غالب گشته است که این مقوله در فعل «عسیتم» نمود یافته است.