جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پاپ بازنشسته بندیکت شانزدهم دارای عناصری از یک معاد شناسی کیهانی است که در آثار الهیات خود گنجانده شده است که تاکنون به طور گسترده ای نظام مند نشده است. این پایان نامه این شکاف را با زمینه سازی معاد شناسی کیهانی بندیکت در قرن بیستم و بیست و یکم، بررسی الهیات لوگوس و دیدگاه او درباره سرنوشت کیهان، کاوش در آیین کیهانی او و ارزیابی مفهوم بوم شناسی انسانی و پنوماتولوژی او پر می کند. بندیکت به اندازه کافی معاد شناسی کیهانی خود را به آموزه های پاپی خود در مورد محیط زیست پیوند نمی دهد. با این حال، آخرت شناسی کیهانی او را می توان به روش های پربار توسعه داد. پس از ارائه شرح کاملی از آخرت شناسی کیهانی بندیکت، من ایده های خود را در مورد چگونگی توسعه آن ارائه می کنم. من پیشنهاد می‌کنم طرحواره exitus-reditus را برای تطبیق با منحصربه‌فرد بودن افراد اصلاح کنیم و با تکیه بر پایه‌های آخرت‌شناسی کیهانی بندیکت، زمینه‌ای را برای یک آخرت‌شناسی کیهانی پنوماتولوژیک با استفاده از بینش الهی‌دانان مختلف شرقی فراهم کنم.

ترجمه ماشینی : با در نظر گرفتن استفاده از آرم ها در سخنرانی رتزینگر در رگنسبورگ به عنوان نقطه شروع، این پایان نامه سه افق را در مطالعات راتزینگر گسترش می دهد. اولاً، درک راتزینگر را به عنوان نویسنده الهیات لوگوس گسترش می دهد. ثانیاً، نشان می‌دهد که چگونه مضمون رگنسبورگ از وسعت کامل عقل، که توسط لوگوس نشان داده می‌شود، توسط راتزینگر در نقد مدرنیته سکولار به کار می‌رود. ثالثاً، ادعا می کند که الهیات لوگوس جوزف راتزینگر می تواند ترمیم فرهنگ حقوق بشر را فراهم کند. این تز استدلال می‌کند که اگر حقوق بشر منحصراً در چارچوب مدرنیته سکولار تنظیم شود، بیمار می‌شود و نمی‌تواند معیار شمولیت و جهان‌شمولی را برآورده کند. در چارچوب الهیات لوگوس راتزینجری، قدرت آنها تقویت می شود و وعده فراگیری و جهانی بودن آنها احیا می شود. این تز خواستار گفتگوی جبرانی متقابل در مورد حقوق بشر، بر اساس وسعت کامل عقل، بین سه حوزه مسیحیت، ادیان و مدرنیته سکولار است. این پایان نامه به این نتیجه می رسد که سخنرانی رگنسبورگ، به دور از آسیب رساندن به گفتگو با اسلام، و با مدرنیته سکولار، پل بین فرهنگی جدیدی را بر اساس تعامل متقابل غنی سازی با فرهنگ حقوق بشر مبتنی بر آرم گشوده است.

چکیده ماشینی : از تک نگاری های علمی گرفته تا موعظه های پاپ، جوزف راتزینگر به طور مداوم در طول دهه ها تأکید کرده است که مسیحیت مجموعه ای از ایده ها نیست که باید آنها را باور کرد یا حتی کمتر، قوانین اخلاقی را دنبال کرد. بلکه مسیحیت درباره یک شخص و برخورد ما با آن شخص است. کریستوفر کالینز در «کلمه عشق ساخته شده»، در ساختار اندیشه راتزینگر، ارائه خدا را به عنوان کسی که صحبت می کند و در نهایت خود را در شخص عیسی مسیح بیان می کند، شناسایی می کند. وضعیت بشریت در برابر خداوند، حالت شنیدن و پاسخگویی است. بنابراین، برای راتزینگر، گفت و گو ساختار اساسی تمام واقعیت است، و چشم انداز مسیحی تحول بنیادینی را بیان می کند که زمانی که ما وارد این گفتگوی الهی می شویم، اتفاق می افتد. کالینز استدلال می‌کند که این ساختار گفت‌وگویانه و ارتباطی، جنبه‌ای متمایز از اندیشه راتزینگر و کمکی منحصربه‌فرد به تجدید الهیات در عصر ما است.

ترجمه ماشینی: بسیاری از پاپ بندیکت شانزدهم به عنوان "موتسارت الهیات" یاد می کنند. شخصیت ها و متفکرانی که علم کلام او را داده اند چه کسانی هستند؟ چه اتفاقات و کدام عبادات مذهبی شخصیت او را شکل داده است؟ موضوعات اصلی بورس تحصیلی پیچیده او با بیش از 1500 عنوان چیست؟ در این پژوهش سعی شده است تا آهنگ وحدت بخش سیاست ها و مواضع یک روحانی که دارای عمق معنوی و کلامی است روشن شود. به خصوص در دهه 1970 یک تغییر انسان محور رخ داده بود. امری دو گال استدلال می‌کند که در میان فقدان کلی ایده‌های اصیل و سکولار که افکار عمومی را تحریک می‌کند، بندیکت شانزدهم یک تغییر دوران مسیحیت را آغاز می‌کند. او با احیای نابغه پاتریستی، هم مشروعیت فکری و هم دانش لازم را برای پیشبرد آن به قرن بیست و یکم برای مسیحیت فراهم می کند.

ترجمه ماشینی : هم سنت آگوستین و هم جوزف راتسینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. قدیس آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار "ویژگی آگوستین" با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عنوان این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر در مورد معاد بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک واقع گرایی فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.

ترجمه ماشینی : در مواجهه با بحران‌های لیبرال دموکراسی و دین نهادی، این اثر استدلال می‌کند که کنش سیاسی کاتولیک، که به‌عنوان یک سنت فکری به‌عنوان یک دین جزمی تلقی می‌شود، تنش‌های بین فرد و جامعه، ماندگاری و تعالی، و ایمان و عقل را درک می‌کند. از طریق مفهوم کرامت شخص، که جایگزینی برای «فرد» لیبرالیسم است. مقدمه بحران های لیبرال دموکراسی و کلیسای کاتولیک را مورد بحث قرار می دهد و دامنه و حدود این کار را توضیح می دهد. فصل اول مفهوم «الهیات سیاسی» را تحلیل می‌کند و پیشنهاد می‌کند که، در حالی که الهیات-سیاسی بعد اجتناب‌ناپذیر وجود انسان است، یک الهیات سیاسی مسیحی، به عنوان تلاش برای شبیه‌سازی شهر زمینی به شهر آسمانی درک می‌شود، و بدین‌ترتیب آنچه را که انسانیت می‌بخشد. در اصل ماورایی است، باید رد شود. فصل دوم استدلال می‌کند که سکولاریت به معنای پایان دین نیست، بلکه دگرگونی باور دینی است که در آن دین یکی از پاسخ‌های جایگزین برای مشکل هستی می‌شود. فصل سوم پیامدهای سیاسی دومین شورای واتیکان کلیسای کاتولیک را مورد مطالعه قرار می‌دهد و بر دو واکنش به این شورا تمرکز می‌کند که در نهایت مفهوم «پادشاهی خدا» را تجسم بخشید. فصل چهارم ایده کاتولیک از شخص را به عنوان جایگزینی برای فرد لیبرال معرفی می کند و کنش سیاسی کاتولیک را در سطح محلی قرار می دهد. فصل پنجم کنش سیاسی کاتولیک را به عنوان یک سنت فکری به تصویر می کشد و مهم ترین کمک های آن را برای اندیشه سیاسی معاصر مورد بررسی قرار می دهد.

ترجمه ماشینی: هم سنت آگوستین و هم جوزف راتزینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. سنت آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار «ویژگی آگوستینوسی» با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عناوین این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر درباره رستاخیز بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الاهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک رئالیسم فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.