جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تسلط مکتب کیوتو بر هگل: نیشیدا، نیشیتانی و تانابه، بازسازی فلسفه روح، تحلیل عمیق پیتر سوارز از ادغام مکتب کیوتو از ایده آلیسم فلسفی غربی با سنت های مذهبی ژاپنی است. سورس تلاش‌های مکتب را برای توسعه آموزه‌ی نیستی مطلق با استفاده از دیالکتیک خودآگاهی هگل دنبال می‌کند. دیالکتیک هگل در کار سه شخصیت اصلی مکتب -نیشیدا کیتارو، نیشیتانی کیجی و تانابه هاجیمه- نقش سازنده ای ایفا می کند، اما ادغام بسیاری از جنبه های آن با دیدگاه نو بودایی آنها دشوار است. سورس نشان می دهد که چگونه این دشواری در دوگانگی سه فیلسوف نسبت به هگل آشکار می شود: آنها نه تنها طرفداران او، بلکه منتقدان صریح او نیز هستند. انتقاد آنها به خودی خود کم مشکل نیست. شناسایی ایده های ظاهراً هگلی که توسط نیشیدا، نیشیتانی و تانابه تقبیح شده است، اغلب در فلسفه او دشوار است. از سوی دیگر، بسیاری از تزهای خودشان که در مخالفت صریح با هگل مطرح می‌کنند، در واقع کاملاً با آموزه‌های او سازگار است. با توجه به اهمیت محوری هگل برای مکتب کیوتو، سورس نشان می‌دهد که چگونه این خوانش‌های نادرست نشان‌دهنده مشکلی در انسجام جهان‌بینی گسترده‌تر این مکتب است. تسلط مکتب کیوتو بر هگل نشان می‌دهد که چگونه می‌توان این مشکل را کاهش داد و فلسفه نیستی مکتب را مؤثرتر از امروز کرد.

ترجمه ماشینی : واژگان هگلی رایج ترین زبان است. اما دشواری گفتمان هگل از این واقعیت ناشی می‌شود که او از پیچیدگی روابط فکری بین کلمات ساده‌اش، که در اصل سازنده معنای آنهاست، استفاده می‌کند. بنابراین، واژگان هگل باید در هر یک از مقالات حفظ شده، و در چشم انداز تعریف شده توسط هر یک از کلمات توضیح داده شده، کلیت بیان شده و سلسله مراتبی معانی آنها را به کار گیرد. او که بخواهد معنای درست فلسفی واژگان هگلی را در خود به فعلیت برساند، تکرار یک تمرین فکری واحد را بر خواننده تحمیل می‌کند، زیرا در هر مقاله، هر چیزی که فکر می‌کرده و گفته می‌شود همان است که به صورت مفرد گفته می‌شود. درست است که فکر کردن به هگل به معنای بازاندیشی در اوست، همیشه!

ترجمه ماشینی : گئورگ ویلهلم فردریش هگل (1770-1831)، آلن می گوید: «ارسطو دوران مدرن، عمیق ترین متفکران و از همه کسانی است که بیشترین تأثیر را بر سرنوشت اروپا داشته است». «اصول فلسفه حقوق» در سال 1821 در برلین منتشر شد. ژان هیپولیت می‌نویسد: هگل «می‌خواست سوبژکتیویته مسیحی نامتناهی را با آرمان شهر باستانی آشتی دهد، که بر اساس آن دولت برای شهروند هدف نهایی جهان اوست. او می خواست لیبرالیسم بورژوایی را در داخل دولت حفظ کند و در عین حال ادعا می کرد که دولت فراتر از جامعه مدنی است... این مخالفت ها، مخالف مسیحیت و دولت زمینی، مخالفت انسان خصوصی و شهروند، جهان اقتصادی و دولت سیاسی است. هنوز مخالفان ما هستند.»

ترجمه ماشینی : از سال 1945، دو موج نوشته انگلیسی-آمریکایی در مورد اندیشه سیاسی هگل وجود داشته است. اولی از آن در برابر آثاری دفاع کرد که هگل را مدافع ارتجاع پروس و نظریه پرداز ناسیونالیسم توتالیتر معرفی می کردند. دومی هگل را به عنوان یک منتقد مدنی اومانیست لیبرالیسم در سنت روسو معرفی کرد. اولین عناصر سرکوب شده اندیشه هگل که مقدمات فردگرایانه لیبرالیسم را به چالش می کشد. دومی خداباوری هگل را کم اهمیت جلوه داد. این کتاب آنچه را که در هر موج از دست رفته بازیابی می کند. این جنبه‌هایی از اندیشه سیاسی هگل را بازمی‌گرداند که به باورهای لیبرال آزاردهنده بود، با این حال به دولتی لیبرال‌تر از لاک و کانت منجر می‌شود که عناصر اقتدارگرا را حفظ می‌کنند. همچنین ادعای هگل مبنی بر توجیه خداباوری با بصیرت عقلانی را مورد بررسی قرار می دهد، از این رو، آن را با معیارهای روشنگری در مورد گفتمان عمومی قابل قبول مطابقت داده است. و در پی آن است که نشان دهد، از نظر هگل، کلیت منحصر به فرد الوهیت در میان انسانها بدون اغماض یا سازش چگونه قابل تحقق است و فلسفه باید چه نقشی در دستیابی نهایی خود داشته باشد. در نهایت، به ما نشان داده می شود که فلسفه هگل در جهانی که هنوز برای علم او آماده نشده است، چه شکلی می تواند داشته باشد. در اینجا اندیشه سیاسی هگل بدون تحریف است.

ترجمه ماشینی : توضیحات: این اثر، علیرغم ظاهر متواضعانه اش، مقدمه ای عالی برای اندیشه هگل است که نوپدیدها با شادی مواجه خواهند شد. یک ارائه با ساختار مستحکم با نشانه‌های زندگی‌نامه‌ای همراه است که کار فلسفی هگلی را نشان می‌دهد، همراه با کتاب‌شناسی است و برای مبتدی ارزشمند، انتخابی از متون گروه‌بندی شده بر اساس مضامین.

ترجمه ماشینی : «هگل و دولت» تز تکمیلی است که اریک ویل در سال 1950 با «منطق فلسفه»، تز اصلی خود، از آن حمایت کرد. اریک ویل مضامینی را معرفی می کند که در طول زندگی او را به خود مشغول خواهند کرد: فلسفه سیاست، اخلاق و تاریخ، چیزی که هگل آن را روح عینی می نامد. او این فلسفه عمل را در آثاری به «فلسفه سیاسی» (1956)، «فلسفه اخلاقی» (1961) و «مسائل کانتی» (1963) توسعه داد. «هگل و دولت» نقطه عطفی در پذیرش فلسفه سیاسی هگل در فرانسه است. هگل فیلسوف رسمی یک دولت ارتجاعی نیست، اما مفهوم دولت مدرن را با فرمول‌بندی مسئله مفصل بندی حوزه‌های مختلف سیاست توسعه می‌دهد: حوزه‌های شخص یا حقوق خصوصی، اخلاق زندگی یا خانواده، اقتصاد، و خود سیاست که در آن همه منافع خاص در تقاضای جهانی شدن آنها تلاقی می کنند. مشکلات اساسی دولت مدرن را مطرح می کند: از خود بیگانگی کارگر، تقابل بین غنی و فقیر و تشکیل پرولتاریا، که به نویسنده اجازه می دهد نتیجه بگیرد که «نظریه هگلی دولت درست است زیرا به درستی. وضعیت واقعی زمان خود و ما را تحلیل می کند