جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : بدهی های هگل به فلسفه باستان به طور گسترده توسط محققان و توسط خود فیلسوف تصدیق شده است. تقریباً نیمی از سخنرانی‌های او درباره تاریخ فلسفه به فلسفه باستان اختصاص دارد، و هگل در سراسر آثارش مکرراً مواضع خود را در رابطه با متفکران و جنبش‌های دوران باستان تنظیم می‌کند. این جلد مقاله‌های اصلی از محققان برجسته را ارائه می‌کند که با بدهی‌های هگل به متفکران باستانی سروکار دارند، و همچنین خوانش‌های غالباً مشکل‌ساز او از فلسفه باستان. در حالی که حدود نیمی از فصل‌ها به بررسی برخورد هگل با ارسطو می‌پردازند - موضوعی که مدت‌ها در خط مقدم پژوهش قرار داشته است - نیمی دیگر به بررسی رابطه او با شخصیت‌های باستانی مانند گزنوفان، آناکساگوراس، سقراط، افلاطون، سکستوس امپریکوس و رواقیون می‌پردازند. این مقالات تعدادی از مفروضات دیرینه علمی را به چالش می کشد، برای مثال، تحقیر «اسطوره ای» توسط هگل، رویکرد توسعه گرایانه او به تفکر باستان، تصور او از دولت در رابطه با پولیس یونان، «هرمنوتیک» او از گفتگوهای افلاطونی، و استفاده او از مفاهیم ارسطویی در بحث های مربوط به روان، بدن و وحدت و تمایز آنها.

ترجمه ماشینی : کمال آزادی به دنبال پاسخگویی به مفهوم مرسوم فقیرانه آزادی از طریق بازیابی درک غنی از امکانات است که در اندیشه معاصر فراموش شده است. این درک که در متفکران آلمانی شیلر، شلینگ و هگل به روش‌های متفاوت اما مکمل توسعه یافته است، آزادی را نه منحصراً با قدرت و امکان، بلکه اساساً با تکمیل، تمامیت و فعلیت پیوند می‌دهد. آنچه در اینجا منحصر به فرد است، به طور خاص تفسیر آزادی از نظر فرم است، خواه فرم زیبایی شناختی (شیلر)، فرم ارگانیک (شلینگ)، یا شکل اجتماعی (هگل) باشد. اگرچه این کتاب نقدهای جدی را بر این سه فیلسوف ارائه می‌کند، اما نشان می‌دهد که آنها راه‌های جدیدی را برای تأمل در مفهوم آزادی باز می‌کنند. راه‌هایی که وعده غلبه بر بسیاری از دوگانگی‌هایی را می‌دهند که همچنان افکار معاصر را آزار می‌دهند - برای مثال، بین آزادی و نظم، آزادی و طبیعت، و خود و دیگری. کمال آزادی نه تنها تفسیر جدیدی از شیلر، شلینگ و هگل ارائه می‌کند، بلکه مدرنیته‌ای را پیشنهاد می‌کند که ریشه‌ای ارگانیک‌تر در جهان باستانی و کلاسیک مسیحی دارد.

ترجمه ماشینی : هگل بسیاری از افکار و برخی اعمال را مخفی نگه داشته است. بدون شک او به اندازه‌ای فاش می‌کند که بتوانیم بخشی از آنچه را پنهان می‌کند حدس بزنیم: برای این منظور، ما هنوز باید شک کنیم و جستجو کنیم. بدون این، مورخان او اغلب در تله هایی می افتند که فیلسوف فقط برای دستگیری هم عصرانش گذاشته بود. این کتاب نشان می دهد که در برخی موارد، رفتار و خوانش هگل با آنچه قبلاً باور می شد متفاوت است. در ظاهر مطیع، او همیشه آنطور که گفته شد سازگار نبود. او خواندن آثار حاشیه ای، برانداز، عجیب و حتی فرانسوی را بلد بود! این موضوع منحصراً مربوط به ایدئولوژی آلمانی نیست. کشف این اسرار همراه و تشویق به تفسیر مجدد از فلسفه آن است. هنگامی که فیلسوف چهره خود را تغییر می دهد، سنت مضحکی که اندیشه او را تثبیت می کرد، محتوا و آرامش خود را از دست می دهد.

ترجمه ماشینی : در کتاب هگل در زمان خود، ژاک دهوند به طور دقیق نشان می دهد که چگونه هگل همیشه مجبور بود با نقاب در یک زمینه سیاسی فوق ارتجاعی پیشروی کند تا بتواند از زیر خطوط دشمن نفوذ کند، به نفع احتمالی چند وزیر مترقی پروس. و در آنجا بذرهای نظری آنچه را که پس از مرگ او ثابت می‌کند زیر قلم مارکس و انگلس انفجاری است، در آنجا قرار دهد. امروز، افسانه سیاه هگل، در کنار افسانه صورتی نیچه و هایدگر، بدون هیچ مانعی در سرتاسر ولگات فلسفی پخش شده است: این دماسنج قابل اعتماد سطح ضدانقلاب است. همیشه اینطور نبود. گواه این است که در آزادی، بورژوازی که شکست خورده بود (به چه قیمتی!)، شکوفایی مترقی توانست در مطالعات هگلی از طریق آثار اریک ویل، هانری لوفور، ژان هیپولیت و غیره شکوفا شود. پس از این، آثار ژاک د هونت در دهه 1960 برای موفقیت بزرگانش مطرح شد. متأسفانه، این پنجره کوتاه به زودی با سانسور آلتوسری و سپس بازگشت قوی ارتجاع فلسفی (فوکو، دلوز... تا محصولات فرعی لذت‌گرایانه کنونی آنها) بسته خواهد شد. در کتاب هگل در زمان خود، ژاک دهوند به طور دقیق نشان می دهد که چگونه هگل همیشه مجبور بود با نقاب در یک زمینه سیاسی فوق ارتجاعی پیشروی کند تا بتواند از زیر خطوط دشمن نفوذ کند، به نفع احتمالی چند وزیر مترقی پروس. و در آنجا بذرهای نظری آنچه را که پس از مرگ او ثابت می‌کند زیر قلم مارکس و انگلس انفجاری است، در آنجا قرار دهد. این به قدری درست است که ارتجاع پروس که سرانجام خطای خود را فهمیده بود، شلینگ پیر را به برلین می فرستد تا سعی کند آتش را خاموش کند و هگلی زدایی کند. اما خیلی دیر...

ترجمه ماشینی : فلسفه تاریخ، در آخرین شکلی که سخنرانی های برلین به آن داده اند، یکی از بدحجابی ترین جنبه های کار هگل است. ژاک دونت بدون اینکه وارد بحث در مورد حقانیت بسیاری از ملامت هایی که علیه این فیلسوف بزرگ صورت می گیرد و معتقد باشد که بر تمام هگل گرایی فائق آمده است، با نگاهی متفاوت و جسورانه به هگل می پردازد تا اندیشه ای را که مورد علاقه ماست ارزیابی کند. دوران و ما را از نزدیک تحت تأثیر قرار می دهد و از یک میراث دفاع می کند و نشان می دهد که یک میراث فرهنگی منبعی تمام نشدنی است. فلسفه تاریخ با بازگشت به بافت تاریخی خود، در زمان و جهان خود، اما در عین حال شناخته شده و جذب شده توسط اندیشه مدرن، که بسیار مدیون آن است، گنجینه هایی را بازیابی می کند که ریشه کن کردن شدید باعث از دست دادن آن می شود. بار دیگر معنای اغوا کننده ای پیدا می کند، کرامت خود را به عنوان اثری بزرگ و غرورآمیز، مزاحم و عذاب آور باز می یابد. درباره نویسنده ژاک دهوند (1920-2012): فیلسوف برجسته فرانسوی، استاد بازنشسته فلسفه در دانشگاه پواتیه و بنیانگذار مرکز تحقیقات و اسناد هگل و مارکس بود. او ریاست انجمن فلسفی فرانسه و انجمن انجمن های فلسفی فرانسوی زبان را بر عهده داشت. در میان کتاب‌های مختلف او درباره اندیشه هگل، می‌توان به هگل، فیلسوف تاریخ زنده و از هگل تا مارکس اشاره کرد که هر دو از انتشارات Amorrortu Editores هستند.

ترجمه ماشینی : هگل بسیاری از افکار و برخی اعمال را مخفی نگه داشته است. بدون شک، این امکان را به اندازه کافی می دهد که کشف شود تا بتوان بخشی از آنچه را پنهان می کند حدس زد: برای این منظور هنوز لازم است شک کرد، جستجو کرد. مورخان او بدون این، اغلب در تله‌هایی می‌افتند که فیلسوف تنها تمایل داشت آن‌ها را به معاصران خود برساند. این کتاب نشان می دهد که در برخی موارد، رفتار و خوانش هگل با آنچه زمانی فکر می کردیم متفاوت است. در ظواهر مطیع، او همیشه آنطور که به او گفته می شد سازگار نبود. او توانسته بود آثار حاشیه ای، برانداز، عجیب و حتی فرانسوی بخواند! منحصراً به ایدئولوژی آلمانی تعلق ندارد. کشف این اسرار همراه و تشویق به تفسیر مجدد از فلسفه او است. هنگامی که فیلسوف چهره خود را تغییر می دهد، سنت متأخری که تفکر او را منجمد کرد محتوا و آرامش خود را از دست می دهد.

ترجمه ماشینی : با ترجمه پدیدارشناسی روح (منتشر شده در 1939 و 1941)، سپس تفسیر آن (پیدایش و ساختار پدیدارشناسی هگل در 1947)، منطق و هستی در سال 1961 سه‌گانه‌ای را تکمیل کرد که در آن ژان هیپولیت، ماهیت هگلی خود را متمرکز کرد. مطالعات. بنابراین یک اثر فلسفی و تاریخی تعیین کننده انجام شد. از نظر فلسفی تعیین‌کننده: عقلانیت را می‌توان با تاریخ به شیوه‌ای کاملاً جدید سازگار کرد، مخصوص هگل، اما هیپولیت آن را بازخوانی می‌کند، همچنین در پرتو هایدگر و هوسرل، به عنوان رابطه‌ای بین منطق و هستی، که در انسان متحد می‌شود: «به واسطه این آزادی [ ...]، انسان خود را به عنوان انسان تسخیر نمی کند، بلکه مسکن جهانی، لوگوس هستی می شود و قادر به حقیقت می شود. در این گشایش که به موجودات طبیعت و خود تاریخ اجازه می دهد تا خود را روشن کند، خود را تصور کند، هستی به عنوان این نسل ابدی خود درک می شود. منطق به معنای هگل، معرفت مطلق است. پس انسان به عنوان موجود طبیعی که خودآگاهی جهانی هستی در او ظاهر می شود وجود دارد. این ردپای این خودآگاهی است، اما اثری اساسی که بدون آن وجود نخواهد داشت. منطق و هستی در اینجا به هم می پیوندند، اگر هستی همین آزادی انسان است که جهان شمول، نور معناست. از نظر تاریخی نیز، ژان هیپولیت نقش تعیین‌کننده‌ای داشت: تا زمان مرگش، در سال 1968، او برای چندین نسل از دانشجویان، معرف برتر هگل بود. او به عنوان استاد khâgne، سپس در دانشگاه، به عنوان مدیر École Normale و در نهایت، در کالج دو فرانس، محرک، پشتیبان و شخص مسئول پایان نامه ها و آثار بی شماری بود که در میان آنها برخی از مهم ترین آنها وجود دارد. کتاب‌های امروزی در فلسفه فرانسه (به نویسندگان L'hommage à Jean Hyppolite، منتشر شده در سال 1971 فکر کنید). او سرانجام بنیانگذار مجموعه «اپیمتهئوس» بود که تا پایان آن را کارگردانی کرد.