جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب یکی از قدیمی ترین مشکلات در درک آنچه هگل در تلاش بود انجام دهد را بررسی می کند. جایگاه منطق در نظام هگلی چیست؟ یعنی هگل رابطه بین «اندیشه ناب» و خاستگاه یا کاربردهای آن را در بسیاری از اشکال تجربه ما چگونه می دید؟ رویکرد جدیدی برای این سوال قدیمی اتخاذ شده است. این کتاب شرح هگر را در مورد آنچه که او به عنوان پرمصرف‌ترین «تصویر» تفکر ناب می‌دانست، یعنی روشی که ما فکر خود را در زبان می‌یابیم و روشی که حقایق فلسفی در گفتار دینی بیان می‌شود، مطالعه خواهد کرد. پیشگفتار مشکل و رویکرد را نشان خواهد داد. مقدمه سه اثر اخیر در مورد هگل را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه مطالعه‌ای را که در اینجا پیشنهاد شده است، دعوت می‌کنند. از همه خرد، زمانی بود که هگل به عنوان منبع خوانده می شد، همچنین زمانی که او را فقط به عنوان یک مناسبت تمسخر می دانستند. هر دو در حال حاضر گذشته است. نگرش متافیزیکدانان محتاط تر و مخالفان پذیراتر است. هر یک از طرفین آمادگی بیشتری دارند تا به کسانی که جایگاه مطمئنی در تاریخ فلسفه دارند، اجازه دهند تا خودشان صحبت کنند و دستاوردها و محدودیت های خود را آشکار کنند. در این فضا دلیل خاصی از هر دو طرف برای مطالعه هگه وجود دارد. هیچ کس چنین ادعاهای افراطی در مورد تفکر متافیزیکی نداشته و آن را به طور گسترده و سیستماتیک توسعه نداده است. هیچ کس در نقد چنین اندیشه ای بیش از این از آیندگان مطالبه نکرده است.

ترجمه ماشینی : سخنرانی های هگل به اندازه آثاری که خودش منتشر کرد، تأثیر تاریخی زیادی داشته است. عناصر مهم سیستم او فقط در سخنرانی ها، به ویژه سخنرانی هایی که در دهه آخر زندگی او در برلین ارائه شده است، توضیح داده می شود. ویراستاران اصلی مطالبی را از منابع و تاریخ های مختلف با هم ترکیب کردند و توسعه و منطق اندیشه هگل را پنهان کردند. مجموعه سخنرانی‌های هگل بر اساس مجموعه‌ای از رونوشت‌ها و نسخه‌های خطی موجود و اخیراً کشف شده است. مجموعه سخنرانی های اصلی بازسازی شده است تا ساختار استدلال هگل را بتوان دنبال کرد. هر جلد یک ترجمه جدید دقیق همراه با مقدمه سرمقاله و حاشیه‌نویسی بر متن ارائه می‌کند که شناسایی اشارات و منابع متعدد هگل را ممکن می‌سازد. تفسیر هگل از تاریخ فلسفه نه تنها نقشی اساسی در شکل گیری اندیشه خود او ایفا کرد، بلکه در رشد تفکر تاریخی نیز تأثیر زیادی داشت. از نظر خود او مطالعه تاریخ فلسفه مطالعه خود فلسفه است. این توضیح می دهد که چرا بخش بزرگی از سخنرانی های او، از سال 1805 تا 1831، سال مرگش، درباره تاریخ فلسفه بود. متن این سخنرانی‌ها، که در اولین نسخه معتبر انگلیسی در اینجا ارائه شده است، از این رو سندی است که بیشترین اهمیت را در توسعه تفکر غربی دارد: آنها اولین تاریخ جامع فلسفه را تشکیل می‌دهند که خود فلسفه را در حال توسعه تاریخی واقعی می‌داند. و آنها برای درک آثار سیستماتیک خود هگل مانند پدیدارشناسی، منطق و دایره المعارف بسیار مهم هستند، زیرا محوریت اندیشه او موضوع روح است که از طریق فرآیندهای تغییر تاریخی درگیر تحقق خود است. علاوه بر این، آنها نقش مهمی در یکی از رویدادهای تعیین کننده تاریخ فکری مدرن ایفا کردند: ظهور آگاهی جدیدی از زندگی، فرهنگ و عقل بشری که ماهیت تاریخی دارند. این جلد سوم از سخنرانی‌ها دوره‌های قرون وسطی و مدرن را پوشش می‌دهد و شامل بحث‌های جذابی از فلسفه مکتبی، رنسانس، و اصلاح‌طلبی و متفکران مدرن بزرگی چون دکارت، لاک، لایب‌نیتس و به‌ویژه کانت است.

ترجمه ماشینی : مسیح به عنوان نماد در دین کانت -- تصور هگل از خدا -- واقعیت دین در متافیزیک ایده آلیستی هگل -- نسخه هگل از استدلال هستی شناختی برای وجود خدا -- تثلیث و من -- مرگ خدا و شناخت از خود -- فراتر از ذهنیت گرایی -- ارتباط فلسفه دین هگل امروز. "خدا و خود در هگل بازسازی مفهوم هگل از خدا را پیشنهاد می کند و اهمیت این قرائت را برای متافیزیک ایده آلیستی هگل تحلیل می کند. پائولو دیگو بابیو استدلال می کند. از نظر هگل، ذهنیت گرایی - این اصل که هیچ واقعیت «حقیقی» زیربنایی وجود ندارد که مستقل از فعالیت عامل شناختی وجود داشته باشد- قابل اجتناب است و محتوا را می توان به دین بازگرداند، تنها در حدی که خدا باشد. در رابطه خدا با انسان ها درک می شود و انسان ها در رابطه با خدا درک می شوند. تمرکز بر مسائل سنتی در الهیات و فلسفه دین، مانند برهان هستی شناختی برای وجود خدا، تثلیث، و مرگ خدا، بوبیو ارتباط دیدگاه هگل از دین و خدا را با راهبرد فلسفی گسترده‌تر او نشان می‌دهد. در این گزارش، هگل به عنوان پاسخی به چالش اساسی کانتی در مورد چگونگی درک رابطه ذهن و جهان بدون توجه به جهان، راهی برای غلبه بر ذهنیت گرایی در فلسفه و دین یافته است.» ناشر

ترجمه ماشینی : این کتاب ایده مشترک دریدا، هگل و هایدگر را بررسی می کند که ارزش اندیشه آنها در نتایج یا نتایج آن نیست، بلکه در «جنبش» آن است. هر سه، قلب کار خود را بر اساس مسیر، توسعه یا حرکتی توصیف می کنند که به نظر می رسد اندیشه آنها را از یک زمینه محکم محروم می کند. یوهان دی یونگ استدلال می‌کند که این یک آسیب‌پذیری ساختاری است که منشأ ارزش آن است، و روش غیرمستقیم دریدا را از کارهای اولیه‌اش تا آثار بعدی‌اش دنبال می‌کند و تعاملات او با هگل و هایدگر را به‌طور انتقادی در نظر می‌گیرد. تحلیل دی یونگ قرابت بین هگل، هایدگر و دریدا را در یک بی اعتمادی مشترک نسبت به بیرونی بودن قرار می دهد و برخلاف غلات برخی از تفسیرهای لوینازی، استدلال می کند که غیرمستقیم بودن دریدا منجر به اخلاقیات همدستی می شود. جنبش نمایش به یک سوال اصلی پاسخ می دهد که بسیاری از مباحثات پیرامون فلسفه قاره ای و پست مدرنیسم پیرامون آن می چرخد، یعنی: با کدام روش ها می توان مسئولانه فلسفه کرد؟ تفاوت بین انتقاد و جدل را نشان می دهد و اینکه چرا صرفاً موضع گیری موافق یا مخالف برای اندیشیدن مسئولانه کافی نیست.