جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ویرایش دوم "ویتگنشتاین: قواعد، دستور زبان و ضرورت" (جلد دوم از تفسیر تحلیلی برجسته "تحقیقات فلسفی" ویتگنشتاین) اکنون شامل پوشش گسترده و تکمیل شده ای از اظهارات پیچیده و بحث برانگیز ویتگنشتاین در مورد قوانین زیر است. مقاله‌ها و افزودن یک مقاله جدید درباره مفاهیم اجتماع‌گرایانه و فردگرایانه پیروی از قوانین، شامل مقاله بسیار گسترده‌ای درباره مفهوم ویتگنشتاین از ضرورت منطقی، ریاضی و متافیزیکی است. از "Nachlass" منعکس کننده نتایج بحث های علمی در مورد پیروی از قوانین است که در 20 سال گذشته بیداد کرده است.

این رساله در وهله‌ی نخست نسبت میان زبان و واقعیّت نزد ویتگنشتاین را از منظر یکی از شارحان فلسفه‌ی او، یعنی ایلهام دیلمان، مورد کاوش قرار می‌دهد. دیلمان معتقد است که ویتگنشتاین اگرچه واقع‌گرایی را طرد کرده، ولی به سوی انواع گوناگون تصوّرگرایی نیز نرفته است. بلکه موضع او یک موضع کانتی است و به همین اعتبار می‌توان از انقلاب کپرنیکی ویتگنشتاین سخن گفت. از نظر دیلمان ویتگنشتاین همچنان پایبند به واقع‌گرایی است، ولی نه آن واقع‌گرایی‌ای که رد می‌کند. محمدحسین طباطبایی و مرتضی مطهری نیز در خصوص نسبت میان مفاهیم و واقعیّت خود را واقع‌گرا می‌دانند. در وهله‌ی دوّم نشان خواهم داد که واقع‌گرایی آنان از نوعی نیست که ویتگنشتاین مطرود می‌داند. بلکه طباطبایی و مطهری با ویتگنشتاین در تشخیص مساله و رویکرد اولیه در یافتن پاسخ مشابهت فراوان دارند.

چکیده ماشینی : لودویگ ویتگنشتاین فیلسوف برجسته قرن بیستم بود که تأثیر او نه تنها در فلسفه، بلکه در بسیاری از حوزه‌های تحقیقاتی دیگر، از جمله الهیات و مطالعه ادیان، بازتاب داشت. ویتگنشتاین، دین و اخلاق، نشان می دهد که چگونه می توان با اندیشه ویتگنشتاین هم دلسوزانه و هم انتقادی درگیر شد، تفکر ما را در مورد دین و اخلاق و جایگاه آنها در دنیای مدرن پیش می برد. این مجموعه با آوردن ایده‌های ویتگنشتاین با چندین متفکر مهم دیگر، از جمله الیزابت آنسکوم، سنت توماس آکویناس، گئورگ کانتور، سورن کیرکگارد و جورج اورول، تصویر بسیار آموزنده‌ای از نحوه تلاقی و تأثیر رشته‌های مختلف تفکر معاصر و تاریخی ایجاد می‌کند. یکی دیگر. فصول توسط دانشمندان برجسته در این زمینه نوشته شده است و به بحث های جاری در مورد مسائل مذهبی و اخلاقی، با توجه خاص به ماهیت زبان دینی می پردازد. این کمک قابل توجهی به دین و اخلاق است که نشان دهنده اهمیت ایده های ویتگنشتاین برای این موضوعات و موضوعات مرتبط است.

ترجمه ماشینی: لودویگ ویتگنشتاین تأثیرگذارترین و مسلماً بزرگترین فیلسوف قرن بیستم بود. این واقعیت در مورد تأثیر او نه تنها به این بستگی دارد که او چقدر مردم را تحت تأثیر قرار داده است، بلکه به این موضوع نیز بستگی دارد که چند نفر را تحت تأثیر قرار داده است. کارهای اولیه او توسط برخی از پیشگامان فلسفه تحلیلی انجام شد. کارهای بعدی او به ایجاد جنبش دیگری در فلسفه تحلیلی کمک کرد، جنبش فلسفه زبان معمولی (که گاهی به آن فلسفه آکسفورد می گویند). همچنین برخی او را یک متفکر کلیدی پست مدرن می دانند و علاقه به آثار او وجه تمایز بسیاری از فیلسوفان پسا تحلیلی است که در پی پر کردن شکاف بین فلسفه تحلیلی و فلسفه به اصطلاح قاره ای هستند. این ویرایش دوم از فرهنگ لغت تاریخی فلسفه ویتگنشتاین، تاریخ این فلسفه را از طریق یک گاهشماری، یک مقاله مقدماتی و یک کتابشناسی گسترده پوشش می دهد. بخش فرهنگ لغت بیش از 300 مدخل با ارجاع متقابل در هر جنبه از کار او دارد. این کتاب یک نقطه دسترسی عالی برای دانشجویان، محققان و هر کسی است که مایل به دانستن بیشتر در مورد فلسفه ویتگنشتاین است.

در این مقاله، برآنیم که منازعهٔ صورت‌گرفته میان فرگه و هیلبرت را دربارۀ هندسه، در مورد جبر‌مجرد بررسی کنیم. برای اینکه بدانیم در مورد جبر­مجرد تفکر فرگه‌ای می‌تواند راه‌گشا باشد یا هیلبرتی، ابتدا زمانه­ای را بررسی کرده­ایم که در آن فرگه و هیلبرت مشغول فلسفه­ورزی بوده­اند؛ تا تصویری از فضای فکری غالب آن زمان و تأثیر آن بر این دو ریاضی‌دان به دست­ آوریم. سپس و با درنظرداشتن این مورد، به تعدادی از اختلافات موجود در رویکرد فرگه و هیلبرت اشاره کرده و به ­این نتیجه رسیده­ایم که از مهم­ترین نقاط ­افتراق میان این ­دو، می­توان به­ نقش فاعل ­شناسا در حوزۀ ریاضیات و دیگری، بحث دربارهٔ سازگاری اشاره کرد. در ادامه و پس از ارائۀ تعریف هنجاری جبر، با استفاده­ از نظریات ویتگنشتاین متأخر که در کتاب در باب یقین و تحقیقات­ فلسفی بیان شده است، به بررسی نکات طرح‌شده از جانب هیلبرت و فرگه پرداخته­ایم. در انتها و با توجه به تمامی جوانب، به این نتیجه رسیده­ایم که آنچه در بررسی فلسفی جبر مفیدتر به ­نظر می‌رسد، رویکرد سومی‌است؛ و آن رویکردِ ویتگنشتاین همراه با مقداری اصلاحات است؛ به این دلیل که چند ویژگی مهم را برای ما تضمین می­کند. این ویژگی­ها عبارت‌اند­ از: معناداری، بین­الاذهانی بودن و قاعده­محور بودن که همگی برای ریاضی­دانان ویژگی­های مهمی محسوب می­شوند.

ترجمه ماشینی: آلیس امبروز لازروویتز، کالج اسمیت، «بینش فوق‌العاده‌ای صمیمانه در مورد اینکه ویتگنشتاین به‌عنوان یک انسان چگونه بوده است... این یادداشت‌ها... دیدگاه ویتگنشتاین در مورد اخلاق و مذهب را به تصویر می‌کشد و برخی از مشکلات شخصی او را آشکار می‌کند».

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه استدلال می‌شود که تمام آثار فلسفی ویتگنشتاین با معنویت فراگیر او، یهودی و مسیحی، در تلاش برای بیان دیالکتیک تعالی در پیاده‌روی منسجم است. مهم ترین فصول (یک، هفت و هشت) بدون بقیه قابل درک کامل نیست. توجه فراگیر ویتگنشتاین به دگرگون کردن فلسفه، خود و همه دوستان در دسترس، احساس مسئولیت او را در قبال زبانی که ما به کار می بریم، داریم، به اشتراک می گذاریم و فعالانه هستیم، بیان می کند. این مسئولیت فشرده و فراگیر، با قرابت های آخرت شناختی و آخرالزمانی، در اخلاق دستور زبان توصیفی او نمایان می شود. از آنجا که زبان ها و مفاهیم راه و وسیله ای برای دانش رویه ای هستند، اخلاق توصیف او نیز اخلاق، زیبایی شناسی و الهیات تعادل ادراکی در فهم، تفسیر و شباهت های خانوادگی است. معنویت فراگیر شامل تعالی آنسلمی است. معنویت فراگیر ویتگنشتاین به عنوان نسخه ای تجدیدنظر شده و رادیکالیزه شده از دیالکتیک تنظیمی گرامر شاملو آگوستین است، فارغ از نظریه های انحصاری او در مورد توسعه زبان و جبر. ساده ترین و بالقوه قوی ترین ارائه ویتگنشتاین از دستور زبان آگوستین سومین «مشکل بزرگ» در اخلاق او در سال 1929 است.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه، من بررسی می کنم که چگونه خوانش فلسفه متأخر لودویگ ویتگنشتاین می تواند برای دست اندرکاران متفکر ترجمه ادبی مفید باشد. ویتگنشتاین، در حالی که یک چهره کلیدی در فلسفه قرن بیستم است، همچنان در حوزه مطالعات ترجمه حاشیه ای باقی می ماند و من استدلال می کنم که کار بعدی او، به دلیل اینکه به ماهیت زبان و معنا می پردازد، به طور بالقوه از اهمیت بالایی برخوردار است: داستانی که ویتگنشتاین بیان می کند. می تواند زمینه را تغییر دهد. می‌تواند مترجمان را از شر تصاویر ترجمه که برای ترجمه ادبی مضر هستند خلاص کند و همچنین می‌تواند ابزارهایی را ارائه دهد که کار ترجمه ادبی را تسهیل می‌کند، مانند: بازی زبان. شکل زندگی؛ نمایندگی قابل بررسی در فصل 1، من رابطه بین فلسفه و مطالعات ترجمه را مورد بحث قرار می دهم و کار بعدی ویتگنشتاین، به ویژه تحقیقات فلسفی 1953 را ارائه می کنم. در فصول 2، 3 و 4، کار ویتگنشتاین را با بررسی به ترتیب به ترجمه مرتبط می‌کنم: خواندن برای ترجمه متن منبع؛ نوشتن متن هدف؛ نظریه پردازی متن هدف در فصل 5 نتیجه گیری می کنم. در سه فصل اصلی، من مطالعات موردی ترجمه شعر ادوارد موریک و عهد جدید را برای نشان دادن استدلال های خود ارائه می کنم. هدف من این است که این پایان نامه مبنایی برای نگرانی بیشتر ویتگنشتاین در مطالعات ترجمه نسبت به گذشته باشد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه جذابیت زبان معمولی را به عنوان یک ویژگی متمایز روش شناختی در فلسفه متاخر لودویگ ویتگنشتاین و کار جی.ال. آستین بررسی می کند. این جذابیت، زبان و مفاهیم ما را در قالب‌های وسیع‌تری از زندگی که در آن استفاده می‌کنیم، قرار می‌دهد، و به دنبال «محروم کردن» ایده‌آل‌سازی‌هایی است که زبان و مفاهیم ما را از این بافت وسیع‌تر استخراج می‌کنند. یک فلسفه افسون‌زده اشکال زندگی ما را به‌عنوان مظاهر همسویی می‌شناسد: یک زمینه مشترک درک و رفتار که خود نمی‌تواند بیشتر توضیح داده یا توجیه شود. این تز با بررسی پیامدهای این که اشکال زندگی خود را در نهایت بی‌اساس بدانیم، اهمیت اساسی بازی را برای تمرین‌های مشترک مانند زبان روشن می‌کند. دو فصل اول جذابیت زبان معمولی را در آثار آستین و ویتگنشتاین در نظر می‌گیرند. با قرار دادن هر نویسنده به نوبه خود در گفتگو با ژاک دریدا، این پایان نامه اهمیت بی اساس بودن هماهنگی ما و دشواری انجام این کار را آشکار می کند. توسل آستین به یک «زمینه کلی» به نوعی آرمان‌سازی خیانت می‌کند که خود آستین با آن مخالفت می‌کند، در حالی که ویتگنشتاین و دریدا برای اجتناب از همان دام باید مراقب خود-انعکاسی باشند. فصل سوم به بررسی ارتباط بین توسل به زبان معمولی و تحلیل مارتین هایدگر از «روزمرگی متوسط» در هستی و زمان می‌پردازد. هایدگر روزمرگی متوسط ​​را نشانه عدم اصالت می داند. با این حال، با اعتراف به بی‌اساس بودن هماهنگی، توسل به زبان عادی چرخشی شبیه به توسل هایدگر به اصالت را نشان می‌دهد. علاوه بر این، استفاده ویتگنشتاین از «تصاویر» مفهومی به او اجازه می‌دهد تا از برخی سردرگمی‌ها در آثار هایدگر اجتناب کند. فصل چهارم ماهیت همسویی بی‌پایه ما را در نظر می‌گیرد و استدلال می‌کند که ما این هماهنگی را هم از طریق بازی کشف می‌کنیم و هم ایجاد می‌کنیم، که فعالیتی غیرقانونی است که خود نظم را به وجود می‌آورد.